Η επίδραση του περιορισμού της αιματικής ροής κατά την πλειομετρική άσκηση του τετρακεφάλου μυός στην λειτουργική ικανότητα του κάτω άκρου σε ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές

Abstract

Υπόβαθρο: Το ποδόσφαιρο είναι ένα από τα πιο δημοφιλή αθλήματα απασχολώντας πληθώρα ανθρώπων ανά τον κόσμο. Οι αθλητές του επιδιώκουν την συνεχή βελτίωση της απόδοσης τους αλλά και την γρηγορότερη αποκατάσταση τους έπειτα από τραυματισμό. Η πλειομετρική άσκηση και η άσκηση με περιορισμό αιματικής ροής (Blood Flow Restriction) (BFR) είναι δύο σύγχρονα μεν, αλλά διαφορετικά μέσα που χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση της αθλητικής απόδοσης σε υγιείς αθλητές αλλά και κατά την αποκατάσταση μυοσκελετικών κακώσεων. Από όσο γνωρίζουμε μέχρι τώρα δεν έχει μελετηθεί ο συνδυασμός της πλειομετρικής άσκησης με το BFR. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να μελετήσει την επίδραση που έχει το BFR κατά την πλειομετρική άσκηση κάτω άκρων, στην δύναμη του τετρακεφάλου μυός, την λειτουργική ικανότητα και την δυναμική ισορροπία του κάτω άκρου σε ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές. Μεθοδολογία: Πρόκειται για μία συγκριτική μελέτη παράλληλης παρέμβασης σε 2 διαφορετικές ομάδες ασυμπτωματικών εθελοντών ποδοσφαιριστών. Η ομάδα Α (N=5) εκτελούσε πρόγραμμα πλειομετρικής άσκησης και η ομάδα Β (N=5) εκτελούσε το ίδιο πρόγραμμα άσκησης με την ταυτόχρονη εφαρμογή BFR. Η διάρκεια της παρέμβασης ήταν 10 εβδομάδες με συχνότητα 2 φορές την εβδομάδα. Οι υπό εξέταση μεταβλητές μετρήθηκαν πριν την παρέμβαση, στις 7 εβδομάδες και μετά το τέλος της παρέμβασης, στις 10 εβδομάδες. Ως μέτρα έκβασης χρησιμοποιήθηκαν το 1RM στην άσκηση του καθίσματος (1RM), το Υ Balance Test (YBT), το οριζόντιο άλμα (HCJ), το κάθετο άλμα (VCJ), και το τριπλό μονοποδικό άλμα (THT). Αποτελέσματα: Η στατιστική ανάλυση έγινε με το πρόγραμμα IBM SPSS Statistics 26 και η στατιστική σημαντικότητα ορίστηκε p≤0.05 για όλες τις μεταβλητές. Μετά το τέλος της παρέμβασης υπήρχε στατιστικά σημαντική βελτίωση και στις δύο ομάδες στα 1RM (p<0.001), VCJ (p=0.005), HCJ (p=0.01), THT δεξί πόδι (p=0.005), YBT δεξί πόδι (p=0.03) και ΥΒΤ αριστερό πόδι (p<0.001). Δεν υπήρχε στατιστικά σημαντική βελτίωση σε καμία ομάδα, μετά το πέρας της παρέμβασης, στο ΤΗΤ αριστερό πόδι (p=0.683). Η σύγκριση ανάμεσα στις δύο ομάδες πριν και μετά την παρέμβαση έδειξε στατιστικά μη σημαντικές διαφορές για όλες τις παραμέτρους. Παρόλα αυτά, κατά την περιγραφική ανάλυση μετά το τέλος της παρέμβασης η ομάδα Α είχε μεγαλύτερα ποσοστά βελτίωσης στις μεταβλητές HCJ(9,4%), THTR(12,5%), THTL(4,3%), YBTL(15,5%). Στις μεταβλητές αυτές η ομάδα Α υπερέχει της ομάδας Β σε ποσοστά που κυμαίνονται μεταξύ 0,3 και 2,2%. Η ομάδα Β είχε μεγαλύτερα ποσοστά βελτίωσης στις μεταβλητές 1RM(19,2%), VCJ(23,7%), YBTR(16,6%). Η διαφορά με τα αντίστοιχα ποσοστά βελτίωσης της ομάδας Α κυμαίνονταν από 3,4% έως 13,1%. Συμπέρασμα: Η πλειομετρική άσκηση, είτε εφαρμόζεται με περιορισμό αιματικής ροής είτε χωρίς αυτόν, βελτίωσε την δύναμη, την ισορροπία και την λειτουργική ικανότητα σε άνδρες ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές.