Η επίδραση της φυσικοθεραπείας στην τενοντίτιδα υπερακανθίου

Abstract

H άρθρωση του ώμου είναι μία από τις πιο περίπλοκες αρθρώσεις του ανθρωπίνου σώματος. Η μορφολογία της είναι τέτοια ώστε να επιτρέπει μεγάλο εύρος κίνησης προς όλες τις κατευθύνσεις. Η ελευθερία όμως των κινήσεων κάνει την άρθρωση αρκετά ασταθή και ευάλωτη σε τραυματισμούς. Η απάντηση του σώματος σ’ έναν τραυματισμό είναι η φλεγμονώδης αντίδραση, η οποία ακολουθείται από την επούλωση. Η τενοντίτιδα είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει αυτού του είδους τη φλεγμονή του τένοντα. Ο τένοντας του υπερακανθίου διέρχεται μέσα από ένα στενό δίαυλο του ακρωμίου και της βραχιόνιας κεφαλής, μπορεί να εκφυλιστεί ή να υποστεί φλεγμονή εκεί όπου διασταυρώνεται με τη βραχιόνια κεφαλή. Η άρθρωση του ώμου και ειδικότερα ο τένοντας του υπερακανθίου αποτελούν τη συχνότερη περιοχή εναπόθεσης αλάτων ασβεστίου. Η φυσικοθεραπεία αποτελεί μέρος της αποκατάστασης της τενοντίτιδας του υπερακανθίου, τόσο στην οξεία φάση όσο και την χρόνια και την μετεγχειρητική φάση. Έχει ως στόχο τη μείωση του οιδήματος και της φλεγμονής, του πόνου, την επαναπόκτηση του εύρους κίνησης της άρθρωσης, την αύξηση της δύναμης και της λειτουργικότητας. Η σημασία της φυσικοθεραπείας σε ασθενείς με τενοντίτιδα υπερακανθίου προέκυψε από μελέτες των τελευταίων ετών, ότι συνεισφέρει στη διαχείριση των συμπτωμάτων και επαναφέρει τον τένοντα στη φυσιολογική του κατάσταση. Αυτό γίνεται με το να εκπαιδεύει τους ασθενείς γύρω από το πολύπλοκο, αναμενόμενο και οδυνηρό σύμπτωμα, τον πόνο. Παρόλα αυτά, μέχρι και σήμερα λόγω οικονομικών επιβαρύνσεων των ασθενών δεν είναι συχνό το φαινόμενο να πραγματοποιείται φυσικοθεραπεία άμεσα. Ωστόσο, αποδεικνύεται τα τελευταία χρόνια πως η φυσικοθεραπεία προσφέρει θετικά σωματικά και ψυχολογικά αποτελέσματα και επάνοδο στις καθημερινές δραστηριότητες χωρίς πόνο σε ασθενείς με τενοντίτιδα υπερακανθίου.