Η αποτελεσματικότητα της καρδιοαναπνευστικής φυσικοθεραπείας στην πνευμονική λειτουργία διασωληνωμένων ασθενών στη μονάδα εντατικής θεραπείας

Abstract

Σκοπός: Η καρδιοαναπνευστική φυσικοθεραπεία στη Μ.Ε.Θ. χρησιμοποιεί τεχνικές και παρεμβάσεις με στόχο τη βελτίωση της καρδιοναπνευστικής λειτουργίας, την πρόληψη αναπνευστικών επιπλοκών, την αποδέσμευση από το μηχανικό αερισμό και την πρόληψη/αποφυγή της επαναδιασωλήνωσης. Αποτελεί ένα τομέα περιορισμένης έρευνας και τεκμηρίωσης. Στόχος της παρούσας ερευνητικής πτυχιακής εργασίας είναι η περιγραφή και ο έλεγχος της ανταπόκρισης δύο διασωληνωμένων ασθενών στην καρδιοαναπνευστική φυσικοθεραπεία, μέσω ποσοτικών μετρήσεων. Μέθοδος: Για το σκοπό της έρευνας παρακολουθήθηκε η νοσηλεία 6 περιστατικών της Μ.Ε.Θ. , από τα οποία επιλέχθηκαν 2 ώστε να αναλυθούν ως περιπτωσιολογικές μελέτες (case studies). Οι δύο ασθενείς που επιλέχθηκαν ήταν μία γυναίκα 67 ετών με ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο και ένας άνδρας 53 ετών με παρόξυνση χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας και συμπτώματα οξείας αναπνευστικής ανεπάρκειας τύπου ΙΙ. Οι φυσικοθεραπευτικές συνεδρίες που πραγματοποιήθηκαν, περιλάμβαναν τεχνικές πιέσεων, δονήσεων, ενδοτραχειακή αναρρόφηση, και αναπνευστικές ασκήσεις ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε ασθενή. Οι τιμές προς διερεύνηση ήταν ο κορεσμός της αιμοσφαιρίνης (SaO2), η καρδιακή συχνότητα (HR), η αναπνευστική συχνότητα (RR), η μέση αρτηριακή πίεση (BPMEAN), ο αναπνεόμενος όγκος (VTE), o εισπνεόμενος όγκος (VTi), o εκπνεόμενος όγκος (VTe) και o κατά λεπτό εκπνεόμενος όγκος (VE TOT). Αποτελέσματα: Όσον αφορά τις τεχνικές των πιέσεων και των δονήσεων παρατηρήθηκε αύξηση του SaO2 ή σταθεροποίηση του και αύξηση της Κ.Σ., τόσο μετά από 10 λεπτά όσο και μετά από 30 λεπτά μετά την παρέμβαση. Η Α.Σ. μειώθηκε στα 10 λεπτά, ενώ μετά από 30 λεπτά αυξήθηκε ή σταθεροποιήθηκε σε σχέση με την αρχική τιμή. Η BPMEAN μειώθηκε, τόσο μετά από 10 λεπτά όσο και μετά από 30 λεπτά. Ο VTE και ο VTi αυξήθηκαν μετά από 30 λεπτά και ο VTe μειώθηκε μετά από 10 και 30 λεπτά. Ο VE TOT μειώθηκε στα 10 λεπτά, ενώ στη συνέχεια αυξήθηκε. Οι τεχνικές των πιέσεων και των δονήσεων σε συνδυασμό με την ενδοτραχειακή αναρρόφηση, προκάλεσαν αύξηση ή σταθεροποίηση του SaO2 στα πρώτα 10 λεπτά μετά τη συνεδρία, αύξηση της Κ.Σ. και μείωση της BPMEAN στα 30 λεπτά μετά και μείωση της Α.Σ. 10 και 30 λεπτά μετά τη συνεδρία. Ο VTE μειώθηκε 30 λεπτά μετά τη συνεδρία, ενώ ο VTi, ο VTe και ο VE TOT αυξήθηκαν 30 λεπτά μετά τη συνεδρία. Με τις αναπνευστικές ασκήσεις, ο SaO2 και η Α.Σ. είτε αυξήθηκαν είτε μειώθηκαν 10 και 30 λεπτά μετά τη συνεδρία, ενώ η Κ.Σ. και η BPMEAN αυξήθηκαν μετά από 10 και 30 λεπτά. Ο VTi αυξήθηκε, ενώ ο VTe και ο VE TOT μειώθηκαν 10 λεπτά μετά τη συνεδρία. Συμπεράσματα: Οι πιέσεις και οι δονήσεις δεν μεταβάλλουν το SaO2, την Κ.Σ., την Α.Σ. και τον VTE. Η ενδοτραχειακή αναρρόφηση φαίνεται να αυξάνει τον SaO2 και την Κ.Σ .μακροπρόθεσμα και να μειώνει τον VTE. Οι αναπνευστικές ασκήσεις φάνηκαν να αυξάνουν την Κ.Σ. και ελαφρώς τη BPMEAN. Περαιτέρω έρευνα απαιτείται για τη διεξαγωγή έγκυρων, στατιστικά σημαντικών συμπερασμάτων.