Κοινωνική οικονομία και κοινωνική επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα

Abstract

Όλες οι οικονομίες, βασίζονται στην απρόσωπη αγοραία συναλλαγή. Το ειδοποιό χαρακτηριστικό της αγοράς , είναι η κυριαρχία της αγοραίας χρηματικής συναλλαγής , η οποία συνεπάγεται την αγοραία και χρηματική πράξη. Αυτό , έρχεται σε αντίθεση με τις βασικές έννοιες της οικονομίας που ονομάζουμε Τρίτο τομέα, που δεν είναι άλλη από την κοινωνική οικονομία. Η οικονομική κρίση που βιώνουμε , η προτεραιότητα σε μια μακροοικονομική σταθεροποίηση , και η έλλειψη του κοινωνικού κράτους, έχουν υπονομεύσει την κοινωνική συνοχή , έχουν διευρύνει τις ανισότητες, την ανεργία , την φτώχεια . Η επένδυση στην κοινωνική οικονομία, θα μπορούσε να είναι μια εναλλακτική και βιώσιμη λύση καταπολέμησης του κοινωνικού αποκλεισμού , και της εμφάνισης νέων μορφών επιχειρήσεων, που καλύπτουν τις διάφορες αδυναμίες του κοινωνικού κράτους. Οι επιχειρήσεις κοινωνικής οικονομίας, ή επιχειρήσεις της αλληλεγγύης, αποβλέπουν στην πραγματοποίηση των στόχων , της κοινωνικής πολιτικής, ή της πολιτικής της απασχόλησης. Αυτό , οδήγησε στη δημιουργία της προσδοκίας, μιας ανώτερης δυνατότητας, από εκείνης του Κράτους, όσον αφορά στην παροχή υπηρεσιών γενικού οφέλους, με πιο αποτελεσματικό τρόπο , σε κοινωνικές «αποκλεισμένες» ομάδες ή στην οικολογική διαχείριση του περιβάλλοντος. Παρά ταύτα , για την αποτελεσματικότητα των δραστηριοτήτων αυτών των επιχειρήσεων , του Τρίτου τομέα της Οικονομίας, θα πρέπει να θεμελιωθούν θεσμικά πλαίσια λειτουργία τους, που θα αυξήσουν τα κίνητρα δημιουργίας τους , ενώ παράλληλα , πρέπει να υπάρξει μεγαλύτερη ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινωνικού συνόλου, καθώς και αναγνώριση της προσφοράς τους, ως πρόσθετη αξία στην οικονομία .