Η οργανωτική δομή, στελέχωση και χρήση πληροφοριακών συστημάτων στα ελληνικά νοσοκομεία.Η περίπτωση του νοσοκομείου Άμφισσας και του νοσοκομείου Λειβαδιάς

Abstract

Στη χώρα μας η εφαρμογή των Πληροφοριακών Συστημάτων στα δημόσια Νοσοκομεία εμφανίστηκε με χρονική καθυστέρηση και ακόμα και σήμερα η χρήση τους δεν είναι διαδεδομένη, παρά τη σημαντικότητά της μιας και απλοποιεί τις υπάρχουσες διαδικασίες λειτουργίας των μονάδων υγείας, ελαττώνει τον καθημερινό φόρτο εργασίας, βελτιώνει σημαντικά τις συνθήκες εργασίας του προσωπικού και μειώνει αισθητά το χρόνο αναμονής του ασθενή. Αναγνωρίζοντας λοιπόν την τεράστια αξία και σημασία των πληροφοριακών συστημάτων και μη μπορώντας να παραβλέψουμε τη διαρκή και αδιάλειπτη εξέλιξη και αναβάθμιση αυτών, στην παρούσα εργασία θα ασχοληθούμε με δύο Νοσοκομεία της Στερεάς Ελλάδας, στην Άμφισσα και στη Λιβαδειά, για να εξετάσουμε διεξοδικά το βαθμό αποδοχής και χρήσης των πληροφοριακών συστημάτων από τους Επαγγελματίες Υγείας, των Νοσοκομείων αυτών. Πρόκειται για έρευνα που τον πληθυσμό της τον αποτελέσετε το Προσωπικό των δύο παραπάνω Νοσοκομείων. Για τη συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε το ερωτηματολόγιο δημογραφικών δεδομένων και χαρακτηριστικών και σε αυτό πήραν μέρος 125 άτομα. Η στατιστική ανάλυση και επεξεργασία πραγματοποιήθηκε με τη χρήση του στατιστικού πακέτου SPSS, με τη μέθοδο της περιγραφικής στατιστικής. Το μεγαλύτερο ποσοστό του δείγματος ανήκε στην ηλικιακή κατηγορία 35-44 ετών ενώ ακολουθεί των 45-54 ετών, με συνολικά ποσοστά 75% και αποτελείται από γυναίκες σε ποσοστό 81,6% και άνδρες 18,4%. Συμμετείχαν γιατροί, διοικητικό και λοιπό προσωπικό αλλά το νοσηλευτικό απάντησε το ερωτηματολόγιο σε ποσοστό 55,2%. Παρόλο που το Προσωπικό που έχει εκπαιδευτεί αρκετά έως πάρα πολύ για τη χρήση του Νοσοκομειακού Πληροφοριακού Συστήματος είναι της τάξης του 65%, αυτό δεν το χρησιμοποιεί για τη συνταγογράφηση και πρόσβαση στο φάκελο ασθενών επειδή θεωρούν ότι το σύστημα υπολειτουργεί και δεν είναι ασφαλές για την τήρηση των προσωπικών δεδομένων των ασθενών. Επίσης δεν συμφωνούν ότι είναι δύσχρηστο, χρονοβόρο και μη χρήσιμο και είναι πρόθυμοι να απασχοληθούν μελλοντικά περισσότερο.