Αλκοολισμός και ο ρόλος του κοινοτικού νοσηλευτή στην πρόληψη

Abstract

Η εξάρτηση από το αλκοόλ είναι ένα φαινόμενο πολυσύνθετο και πολυπαραγοντικό που έχει να κάνει με αλληλεπίδραση τόσο ατομικών παραγόντων (βιολογικών, ψυχολογικών, ψυχιατρικών) όσο και περιβαλλοντικών (ενδο-οικογενειακές σχέσεις, πολιτισμικές συνήθειες). Η σπουδαιότητα και η επικινδυνότητα του καινούργιου και ολοένα αυξανόμενου κοινωνικού προβλήματος που ονομάζεται «αλκοολισμός», αλλά και η θλιβερή διαπίστωση της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (Π.Ο.Υ.), ότι ο αλκοολισμός κατατάσσεται ως τρίτη αιτία θανάτου στο κόσμο και θεωρείται ως ψυχοσωματική και πνευματική ασθένεια, ήταν οι κυριότεροι λόγοι που μας ώθησαν στην επιλογή και τη μελέτη του συγκεκριμένου θέματος εργασίας. Η επιβλαβής χρήση του αλκοόλ προκαλεί περίπου 2,5 εκατομμύρια θανάτους κάθε χρόνο, από τους οποίους ένα σημαντικό ποσοστό αφορά τους νέους. Τα προβλήματα που προκαλούνται από το αλκοόλ μπορεί να έχουν καταστροφικές συνέπειες για τα άτομα και τις οικογένειές τους και μπορεί να επηρεάσουν σοβαρά τη ζωή της κοινότητας. Η επιβλαβής χρήση του αλκοόλ είναι ένας από τους τέσσερις πιο κοινούς παράγοντες κινδύνου για τις κυριότερες μη μεταδοτικές ασθένειες. Υπάρχουν, επίσης, ενδείξεις, ότι η επιβλαβής χρήση του αλκοόλ συμβάλλει στην επιβάρυνση της υγείας από μεταδοτικές ασθένειες όπως για παράδειγμα την φυματίωση και το HIV/AIDS. Η μείωση της επιβλαβούς χρήση του αλκοόλ με αποτελεσματικά μέτρα και η παροχή υποδομής για την επιτυχή εφαρμογή των μέτρων αυτών, είναι κάτι πολύ περισσότερο από ζήτημα δημόσιας υγείας. Το βέβαιο είναι αποτελεί ένα αναπτυξιακό ζήτημα, δεδομένου ότι το επίπεδο κινδύνου που συνδέεται με την επιβλαβή χρήση του αλκοόλ στις αναπτυσσόμενες χώρες είναι πολύ υψηλότερο από ότι σε αναπτυγμένες χώρες όπου οι άνθρωποι προστατεύονται από νομοθετικές διατάξεις γενικής ισχύος και παρεμβάσεις και από μηχανισμούς που διασφαλίζουν ότι οι διατάξεις αυτές υλοποιούνται.