Ιδιοπαθής σκολίωση και αποκατάσταση

Abstract

Σκοπός της παρούσας πτυχιακής εργασίας είναι η βιβλιογραφική ανασκόπηση της έννοιας της Ιδιοπαθούς Σκολίωσης καθώς και η αποκατάστασή της. Η εν λόγω πτυχιακή εργασία αποτελείται από τέσσερα κύρια μέρη. Το πρώτο μέρος περιλαμβάνει την βιβλιογραφική ανασκόπηση σύμφωνα με την οποία περιγράφεται με αναλυτικό τρόπο η έννοια της σκολίωσης δίνοντας έμφαση στην ανατομία, παθολογία και φυσιολογία της Σπονδυλικής Στήλης (Σ.Σ). Γίνεται ανάλυση της ανατομίας της σπονδυλικής στήλης, των χαρακτηριστικών των σπονδύλων, των κινήσεων αυτής καθώς και των κυρτωμάτων της . Στο δεύτερο μέρος αναλύονται τα είδη της σκολίωσης .Περιγράφονται σύντομα οι λειτουργικές και αναλυτικά οι οργανικές .Τονίζεται η διάγνωση και η κλινική εικόνα της ιδιοπαθούς σκολίωσης, η σημασία της έγκαιρης πρόγνωσης καθώς και οι προγνωστικοί παράγοντες επιδείνωσής της. Αναφέρονται οι μέθοδοι με τις οποίες μετριέται η καμπύλη, τα είδη των κυρτωμάτων που εμφανίζονται στην ιδιοπαθή σκολίωση και τα χαρακτηριστικά τους .Η ιδιοπαθής σκολίωση αποτελεί τρισδιάστατη παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης και του κορμού. Η συχνότερη μορφή της αφορά τους εφήβους. Συγκεκριμένα 2%-3%,η συχνότητα του πληθυσμού που εμφανίζει Εφηβική Ιδιοπαθή Σκολίωση, με 1 στους 6 ασθενείς να χρειάζεται θεραπεία και από τους οποίους το 25% να προχωρεί σε χειρουργική επέμβαση (Negrini S, 2014). Στην ακτινογραφία οι ακανθώδεις αποφύσεις στρέφονται προς την πλευρά του κοίλου. Σε διορθωτική κλίση του κορμού προς το αντίθετο πλάγιο δεν γίνεται πλήρης διόρθωση (Λαμπίρης, 2007). Η Ιδιοπαθής Σκολίωση υποδιαιρείται σε τρεις τύπους ανάλογα με την ηλικία που πρωτοεμφανίζεται, την Νηπιακή Ιδιοπαθής Σκολίωση (ΝΙΣ),την Παιδική Ιδιοπαθής Σκολίωση (ΠΙΣ) και την Εφηβική Ιδιοπαθής Σκολίωση (ΕΙΣ). Πολύ σημαντικό είναι να γίνει έγκυρη διάγνωση της ιδιοπαθούς σκολίωσης, έτσι ώστε να αντιμετωπιστεί έγκυρα, με στόχο την μείωση του κυρτώματος ή έστω τον περιορισμό της εξέλιξή της. Με την σωστή και έγκαιρη διάγνωση από τους Ορθοπεδικούς και την έγκαιρη έναρξη της θεραπείας θα υπάρχουν καλύτερα αποτελέσματα τόσο κοσμητικά όσο και λειτουργικά με τη λιγότερη συναισθηματική και σωματική επίπτωση για τον έφηβο και την οικογένειά του Η ιδιοπαθής σκολίωση πρέπει να αντιμετωπιστεί λαμβάνοντας υπόψη τους προγνωστικούς παράγοντες επιδείνωσής της όπως το μέγεθος του κυρτώματος, την οστική ανάπτυξη, το οικογενειακό ιστορικό ,την ψυχολογία των ατόμων κτλ (Γρίβας, 1996). Επίσης πόνο μιας που τα άτομα εμφανίζουν ραχιαλγία, πόνο στην μέση, και στην πλάτη ,μυϊκό σπασμό και μυϊκή κόπωση (Swierkosz S, 2015). Στο τρίτο μέρος αναλύονται οι τρόποι αντιμετώπισης της Ιδιοπαθούς Σκολίωσης ,τόσο συντηρητικά με την εφαρμογή των κηδεμόνων όσο και χειρουργικά. Η συντηρητική θεραπεία αποσκοπεί στο να διατηρηθεί το μέγεθος της καμπύλης κάτω από 40 μοίρες (Stokes OM, 2013). Επισημαίνονται οι επιπλοκές και της συντηρητικής και χειρουργικής αποκατάστασης. Στο τέταρτο μέρος αναλύονται οι ασκήσεις PSSE και οι μέθοδοι που εφαρμόζονται (SEAS, Schroth, DoboMed, Side Shift, FITS, και Lyon) που ανήκουν στην συντηρητική αποκατάσταση της Ιδιοπαθούς Σκολίωσης (Bettany-Saltikov J, 2014). Ως Φυσικοθεραπευτές εστιάζουμε στην συντηρητική αποκατάσταση με έμφαση στην α)ενδυνάμωση μυών-ΣΣ στην πλευρά του κυρτού ,β)στις διατάσεις που εφαρμόζονται στην κοίλη πλευρά επειδή οι μύες βρίσκονται σε βράχυνση ,γ)στην εκπαίδευση σωστής στάσης του σώματος ,με την διδασκαλία της σωστής αναπνοής ,της σωστής θέσης των ώμων και από ασκήσεις που γίνονται στο νερό (αθλήματα, όπως κολύμβηση). Επίσης, με τη σωστή διδασκαλία εργονομίας, με μάλαξη, με ηλεκτροθεραπεία, με θερμοθεραπεία καθώς και με τεχνικές μυo-περιτονιακής χαλάρωσης και χειροπρακτικής.