Επιτομή:
Εισαγωγή: Πολλές έρευνες έχουν εστιάσει στον ακρωτηριασμό των κάτω άκρων με σκοπό να παρατηρηθούν οι αλλαγές και προσαρμογές που συμβαίνουν κατά τον κύκλο της βάδισης, τόσο στο εκλειπόν άκρο, όσο και στα λοιπά επιμέρους τμήματα που απαρτίζουν το ανθρώπινο σώμα. Ωστόσο, λίγες είναι οι μελέτες που διερευνούν τις προσαρμογές που συμβαίνουν σε λειτουργικές δραστηριότητες όπως σκάλες ή εμπόδια. Καμία έρευνα δε βρέθηκε (με κάθε επιφύλαξη) που να μελετά άτομα με υψηλό επίπεδο δραστηριότητας- αθλητές σε λειτουργικές δραστηριότητες.
Σκοπός: η παρούσα ερευνητική προσπάθεια είναι μια πιλοτική μελέτη της κινητικής και κινηματικής συμπεριφοράς αθλητών με ακρωτηριασμό κάτω άκρων κατά το πέρασμα εμποδίου και υπό την επιπλέον φόρτισή τους με βάρος.
Μέθοδος: Η παρούσα μελέτη είναι περιπτωσιακή- περιγραφική και αποτελείται από δύο άντρες με ακρωτηριασμό κνήμης, εκ των οποίων ο ένας φέρει διπλό και ο άλλος μονό ακρωτηριασμό. Για την πραγματοποίηση της μελέτης χρησιμοποιήθηκαν και συνδυάστηκαν, το σύστημα τρισδιάστατης ανάλυσης κίνησης (3D Motion Analysis, USA) με λογισμικό Cortex και δυναμοπλατφόρμα- δυναμοδάπεδο AMTI 60*40. Η διαδικασία της αξιολόγησης πραγματοποιήθηκε με τους αθλητές να βαδίζουν και να περνούν εμπόδιο, χωρίς και στη συνέχεια με επιπρόσθετο βάρος.
Αποτελέσματα: κινητικά δεδομένα, GRF, δυνάμεις στο ισχίο και ροπές στο ισχίο στον αθλητή με το διπλό ακρωτηριασμό είναι μεγαλύτερες σε σχέση με το μονό. Κινηματικά δεδομένα, όσον αφορά το αιωρούμενο άκρο παρατηρείται αυξημένη κινητικότητα λεκάνης όταν το μακρύ κολόβωμα (διπλού ακρωτηριασμού) περνά το εμπόδιο και αύξηση πρόσθιας κλίσης με το επιπρόσθετο βάρος. Μεγαλύτερη κάμψη ισχίου διαπιστώνεται στο διπλό ακρωτηριασμό σε σχέση με το μονό, ενώ όταν προστεθεί το βάρος η κάμψη ισχίου είναι ίση και στους 2 αθλητές. Όσον αφορά το άκρο στήριξης, ο διπλά ακρωτηριασμένος παρουσιάζει μεγαλύτερη πρόσθια κλίση λεκάνης και κάμψη ισχίου συγκριτικά με το μονό. Επίσης, το κοντό κολόβωμα (διπλά ακρωτηριασμένου) και το υγιές άκρο (μονού ακρωτηριασμού) εμφανίζουν μεγαλύτερη στροφή ισχίου σε σχέση με το άλλο άκρο τους. Τέλος, η απαγωγή ισχίου είναι η μισή όταν ο μονά ακρωτηριασμένος στηρίζεται στο υγιές κάτω άκρο του.
Συμπεράσματα: Οι ροπές στην απαγωγή- προσαγωγή και οι γωνίες του κορμού παρουσιάζουν μεγάλη μεταβλητότητα, γεγονός που καθιστά, τη ροπή σε απαγωγή- προσαγωγή, την πρόσθια και πλάγια κλίση κορμού αλλά και την κορφή κορμού, μη αξιόπιστες μεταβλητές. Πιθανά σφάλματα να εμφανίζονται στις στροφές του ισχίου λόγω της κινητικότητας του κολοβώματος μέσα στη θήκη. Μεγάλη κάμψη ισχίου παρουσιάζεται κατά το πέρασμα του εμποδίου και από τους δυο αθλητές, ενώ μικρότερη κάμψη απαιτείται από το ακόλουθο άκρο.
