Μετεγχειρητική φυσικοθεραπεία σε αθλητές ποδοσφαίρου έπειτα από χειρουργική επέμβαση αποκατάστασης πρόσθιου χιαστού συνδέσμου (ΠΧΣ), με έμφαση στο πρόγραμμα λειτουργικής αποκατάστασης

Abstract

Μελετώντας τον πολιτισμό του σήμερα, γίνεται αντιληπτό ότι όλο και πιο πολλοί άνθρωποι βρίσκονται σε ενασχόληση με τον αθλητισμό, τόσο σε ερασιτεχνικά, όσο και επαγγελματικά. Η ενασχόληση αυτή έχει ως λογικό επακόλουθο την αύξηση των περιστατικών κακώσεων των αρθρώσεων και κυρίως κακώσεις που αφορούν στην άρθρωση του γόνατος. Ειδικότερα, οι ρήξεις των χιαστών συνδέσμων και κυρίως του πρόσθιου αποτελούν την πιο συχνή κάκωση των αθλητών στη σύγχρονη εποχή. Η επιτυχημένη, ομαλή και γρήγορη αποκατάσταση, που σημαίνει και επιστροφή στις αθλητικές δραστηριότητες θα πρέπει να είναι ο βασικός στόχος, αλλά και πρόκληση για τον κάθε φυσικοθεραπευτή. Το γόνατο είναι μια σύνθετη και με πολλές λειτουργίες άρθρωση του ανθρώπινου σώματος, την οποία προσδιορίζουν πολύπλοκοι μηχανισμοί σταθερότητας. Σε καθημερινή βάση, σαν άρθρωση δέχεται ένα σώμα σημαντικές καταπονήσεις στις αρθρώσεις των γονάτων, μιας και στο σημείο αυτό ενώνονται τα δύο πιο μακριά οστά του σκελετού, ο μηρός με την κνήμη, τα οποία παίζουν το ρόλο του “μοχλοβραχίονα”. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να δοθεί μια σαφής εικόνα σχετικά με την ανατομία του γονάτου, τη φυσιολογία αυτού, τη ρήξη του πρόσθιου χιαστού και την αποκατάσταση αυτού ύστερα από κάκωση. Το ζήτημα της αποκατάστασης μετεγχειρητικά είναι ένα θέμα που προβληματίζει τους χειρουργούς και τους φυσικοθεραπευτές, μιας και προσπαθούν να αντιληφθούν πότε η άρθρωση αποκτά και πάλι πλήρη λειτουργικότητα, ειδικά όταν επρόκειτο για αθλητές, ώστε να μπορέσουν να επιστρέψουν στη ρουτίνα τους.