Υποδοχή και διαχείριση προσφύγων στην Ελλάδα με έμφαση στη διαπολιτισμική νοσηλευτική προσέγγιση

Abstract

Εισαγωγή: Το προσφυγικό ζήτημα απασχολούσε ανέκαθεν την κοινωνία και επηρεαζόταν από διαφορετικούς παράγοντες ανάλογα με τα δεδομένα της εποχής. Η πολυδιάστατη έννοιά του απαιτεί τη συνάντηση πολλών διαφορετικών επιστημών για την επίλυσή του. Σε ό,τι αφορά τις επιστήμες υγείας και συγκεκριμένα τη νοσηλευτική, είναι αναγκαία η διαπολιτισμική προσέγγιση της φροντίδας και η προσαρμογή της στην εκάστοτε κουλτούρα. Σκοπός: Η ανίχνευση των αναγκών των προσφύγων στους χώρους υποδοχής, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην Ελλάδα ως χώρα διαμονής, καθώς και η συμβολή επαγγελματιών υγείας και εθελοντών στη διαχείρισή τους. Μεθοδολογία: Για τις ανάγκες της έρευνας δημιουργήθηκε ερωτηματολόγιο μέσω της πλατφόρμας google forms και κοινοποιήθηκε σε εθελοντές Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) και σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης νοσηλευτών, οι οποίοι είχαν εργαστεί στα κέντρα υποδοχής και διαχείρισης προσφύγων. Ο πληθυσμός της έρευνας αποτελείται από 102 συμμετέχοντες. Αποτελέσματα: Στα αποτελέσματα της έρευνας το 42,2% του δείγματος απάντησε θετικά στην ύπαρξη λοιμωδών νοσημάτων, όπως Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα (ΣΜΝ) με ποσοστό 41.9%.Σημαντικό ζήτημα αποτελεί επίσης και η καταλληλόλητα των δομών που χαρακτηρίστηκε ως «μέτρια» με 43,1%. Τόσο στην υποδοχή όσο και στη διαχείριση των προσφύγων οι πρώτες βοήθειες αφορούσαν κυρίως βρέφη και παιδιά, με το επίπεδο αποτελεσματικότητάς τους να χαρακτηρίζεται ως «καλό» (41,2%). Τέλος, αξιοσημείωτο είναι το ποσοστό του δείγματος (77,5%) το οποίο θα συμμετείχε ξανά σε μια παρόμοια δράση. Συμπεράσματα: Ένα από τα κυριότερα προβλήματα των προσφύγων αφορά την υγιεινή τους η οποία χαρακτηρίστηκε ως μέτρια (31,4%) από το μεγαλύτερο ποσοστό του δείγματος. Αρκετά συχνά είναι και τα περιστατικά βίας που παρατηρούνται μεταξύ των προσφύγων με ποσοστό 23,5%. Εξετάζοντας τις βασικές τους ανάγκες οι δομές υποδοχής κάλυπταν τη στέγαση (98,0%),τη σίτιση (75,5%) και τη προσωπική υγιεινή (39,2%). Όσον αφορά τη συνεργασία με τη τοπική κοινωνία, η συμβολή των πολιτών δεν ήταν η αναμενόμενη καθώς εμφανίζει το μικρότερο ποσοστό (34,7 %), σε αντίθεση με αυτή των εθελοντών και των επαγγελματιών υγείας που συμμετείχαν ενεργά με ποσοστά 83,3% και 15,7% αντίστοιχα.