Η διαδικασία προσαρμογής ατόμων με HIV/AIDS μετά τη διάγνωσή τους ως οροθετικοί

Abstract

Η πάθηση HIV, γνωστή και σαν επίκτητη ανοσολογική ανεπάρκεια, έχει λάβει καθοριστικές διαστάσεις σε διεθνές επίπεδο, κυρίως τον τελευταίο αιώνα. Αφορά μια προσβολή του ανοσοποιητικού συστήματος από έναν ιό που έχει τη δυνατότητα να το καταστήλλει, ελαττώνοντας την αντίστασή του σε νοσογόνους παράγοντες. Η μετάδοση του εν λόγω ιού ως επί το πλείστον υλοποιείται περιγεννητικά, σεξουαλικά είτε μέσω μολυσμένου αίματος. Η πάθηση του AIDS έχει γίνει στη σύγχρονη εποχή μια διεθνή απειλή η οποία εξαπλώνεται, παρά τις καθοριστικές ενέργειες πρόληψης. Η πάθηση αυτής της μορφής έχει την ευχέρεια να προσβάλει το ανοσοποιητικό σύστημα, προκαλώντας αισθητή ελάττωση των κυττάρων του και καθιστώντας τον ανθρώπινο οργανισμό εξαιρετικά ευάλωτο σε απλές λοιμώξεις (οι οποίες είναι εφικτό να γίνουν ακόμα και θανατηφόρες). Αυτό το οποίο είναι σημαντικό να γνωρίζουμε είναι πως η ολιστική προσέγγιση του πάσχοντα, η ψυχολογική υποστήριξη αλλά και το ανθρώπινο ενδιαφέρον είναι ζωτικής σημασίας για μια νοσηλεία υψηλής ποιότητας. Γενικότερα, οι νοσηλευτές θα πρέπει να είναι κατάλληλα εκπαιδευμένοι σε ό,τι έχει να κάνει με τη συγκεκριμένη πάθηση, προκειμένου να προσφέρουν τη βέλτιστη εφικτή υποστήριξή στους νοσηλευόμενους πάσχοντες αλλά και να έχουν την ευχέρεια να αυτό-προστατευτούν αποδοτικά. Η πρόληψη εξακολουθεί να αποτελεί μέχρι τη σύγχρονη εποχή τη βασικότερη μέθοδο αντιμετώπισης αυτής της πάθησης.