Στάθμιση της κλίμακας αλληλεπίδρασης με άτομα με αναπηρία σε σπουδαστές επαγγελμάτων υγείας

Abstract

Εισαγωγή: Άσχημη συμπεριφορά προς τα άτομα με αναπηρία μπορεί να έχει αρνητικό αντίκτυπο όπως μειωμένη αυτοεκτίμηση, αλλά και μειωμένη αποτελεσματικότητα της θεραπείας που παρέχεται στα άτομα με αναπηρία. Μια θετική στάση και συμπεριφορά πρέπει να εκπαιδεύεται νωρίς όσο οι επαγγελματίες υγείας είναι ακόμη σπουδαστές και επομένως αξιολόγηση της στάσης των σπουδαστών απέναντι στα άτομα με «αναπηρία» είναι πολύ σημαντική. Σκοπός: Η Κλίμακα Αλληλεπίδρασης με Άτομα με Αναπηρία (ΚΑΑΑ) είναι μια κλίμακα που μετρά τη στάση απέναντι στα άτομα με αναπηρία δίνοντας έμφαση στα αρνητικά συναισθήματα. Αποτελείται από 20 ερωτήσεις υποκειμενικής φύσεως σχετικά με την στάση των σπουδαστών γενικότερα πάνω στα άτομα με αναπηρία. Εφόσον είναι πολύ σημαντική η αξιολόγηση της στάσης των σπουδαστών, αυτή θα πρέπει να γίνεται με έγκυρα και αξιόπιστα εργαλεία. Σκοπός, επομένως, αυτής της μελέτης ήταν να σταθμιστεί η ΚΑΑΑ σε σπουδαστές επαγγελμάτων υγείας. Μεθοδολογία: Η ΚΑΑΑ, διανεμήθηκε και συμπληρώθηκε από σπουδαστές επαγγελμάτων υγείας σε δύο διαφορετικά εκπαιδευτικά ιδρύματα της Ελλάδας. Η κλίμακα διανεμήθηκε για δεύτερη φορά μετά το χρονικό διάστημα των τριών εβδομάδων, ώστε να εκτιμηθεί και η αξιοπιστία επαναληπτικών μετρήσεων. Για την εγκυρότητα διάκρισης, οι σπουδαστές χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, στην πρώτη ομάδα συμπεριλαμβάνονταν όσοι είχαν παρακολουθήσει και ολοκληρώσει τουλάχιστον μια κλινική που να έρχονται σε επαφή με άτομα με αναπηρία και στην δεύτερη ομάδα όσοι δεν είχαν παρακολουθήσει μια τέτοια κλινική. Αποτελέσματα: 327 σπουδαστές συμμετείχαν στην έρευνα με μέσο όρο ηλικίας τα 21,25 έτη, 118 σπουδαστές και 209 σπουδάστριες. Η επεξηγηματική παραγοντική ανάλυση έβγαλε 6 παράγοντες που αιτιολογούν το 55,66% της συνολικής διακύμανσης. Οι σπουδαστές που παρακολούθησαν κλινική με άτομα με αναπηρία (1η ομάδα) βαθμολόγησαν την ΚΑΑΑ με μέση διαφορά 4,5 βαθμούς (95% διάστημα εμπιστοσύνης: -6,6 ως -2,4) λιγότερο από την ομάδα σπουδαστών που δεν παρακολούθησαν κλινική με άτομα με αναπηρία (2η ομάδα). Το αποτέλεσμα αυτό υποδεικνύει ότι η 1η ομάδα κατέχει πιο θετική στάση απέναντι στα άτομα με αναπηρία συγκριτικά με την 2η ομάδα. Επιπλέον, η ΚΑΑΑ παρουσίασε σημαντικού βαθμού αξιοπιστία καθώς ο συντελεστής ενδοσυσχέτισης ήταν 0.86 και ο δείκτης εσωτερικής συνοχής Chronbach’s α για την κλίμακα με τις 20 ερωτήσεις βρέθηκε 0,87, ενώ για την κλίμακα με τις 17 ερωτήσεις βρέθηκε 0,93. Συμπεράσματα: Η παρούσα έρευνα επικεντρώθηκε στην διαπολιτισμική στάθμιση της ΚΑΑΑ σε σπουδαστές επαγγελμάτων υγείας. Στην Ελλάδα δεν έχει σταθμιστεί, ακόμη, κατάλληλα κανένα εργαλείο αυτοαξιολόγησης της στάσης σπουδαστών απέναντι σε άτομα με αναπηρία. Η ΚΑΑΑ σε σπουδαστές επαγγελμάτων υγείας απέδειξε επαρκή ποσότητα εγκυρότητας και αξιοπιστίας για την αξιολόγηση της συμπεριφοράς των Ελλήνων σπουδαστών επαγγελμάτων υγείας απέναντι σε άτομα με αναπηρία. Ακόμη, υπήρξαν ενδείξεις ότι η παρακολούθηση των κλινικών εντός του προγράμματος σπουδών ενδεχομένως επηρεάζει την στάση των σπουδαστών απέναντι στα άτομα με αναπηρία.