Αξιολόγηση και εφαρμογή ειδικής θεραπευτικής άσκησης σε ασθενή με το σπάνιο σύνδρομο BARTTER

Abstract

Η παρούσα εργασία αποτελεί μία μελέτη περίπτωσης πάνω σε ένα σπάνιο σύνδρομο, το λεγόμενο «σύνδρομο Bartter». Το σύνδρομο αυτό είναι μια σπάνια νεφρική σωληναριοπάθεια. Συγκεκριμένα, η έρευνα θα εστιάσει στην αξιολόγηση της ισορροπίας, της ευλυγισίας, της σπαστικότητας, και της λειτουργικότητας ενός ασθενούς με το σπάνιο σύνδρομο Bartter, καθώς και στην φυσικοθεραπευτική παρέμβαση μέσω εφαρμογής θεραπευτικής άσκησης νευρολογικής φύσεως. Κύριος σκοπός θα είναι η βελτίωση της ισορροπίας και του λανθασμένου τρόπου βάδισης, καθώς κι η μείωση της σπαστικότητας, με απώτερο στόχο τη βελτίωση της λειτουργικότητας του ασθενούς. Οι μετρήσεις θα πραγματοποιηθούν σε έναν 29χρονο άνδρα που πάσχει από το σύνδρομο Bartter που εξετάζεται. Η διαδικασία αξιολόγησης της κατάστασης του ασθενούς θα περιλαμβάνει: α) τη μέτρηση του ROM των κεντρικών αρθρώσεων των κάτω άκρων με τη χρήση ενός γωνιομέτρου, και β) την σπαστικότητα των μεγάλων μυϊκών ομάδων. Παράλληλα, η λειτουργικότητα κι η βάδιση του ασθενούς θα αξιολογηθούν μέσω ειδικών δοκιμασιών. Στη συνέχεια, με βάση τα αποτελέσματα της αρχικής αξιολόγησης της επικρατούσας κατάστασης, θα κατασκευάσουμε ένα κατάλληλο φυσικοθεραπευτικό πρόγραμμα, που θα εφαρμοστεί στον ασθενή, και θα διαρκέσει συνολικά 16 εβδομάδες. Μετά την ολοκλήρωση της φυσικοθεραπευτικής παρέμβασης, θα πραγματοποιηθεί μια τελική επανα-αξιολόγηση, με στόχο να διαπιστωθεί το αν και κατά πόσο βελτιώθηκε η δύσκολη κινησιολογική κατάσταση του ασθενούς μέσω της εστιασμένης θεραπευτικής άσκησης. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας, αποδεικνύεται ότι το θεραπευτικό πρόγραμμα ήταν αποτελεσματικό. Συμπερασματικά, η φυσικοθεραπευτική παρέμβαση απέδωσε θετικά αποτελέσματα όσον αφορά τα επίπεδα της σπαστικότητας στις διάφορες μυϊκές ομάδες, καθώς παρατηρήθηκε σημαντική μείωση της σε σχέση με την αρχική κατάσταση του ασθενή. Επιπλέον, διαπιστώθηκε αύξηση της ευλυγισίας και της μυϊκής δύναμης, καθώς και αισθητή βελτίωση της ορθοστατικής ισορροπίας του ασθενή. Εξίσου θετικά αποτελέσματα έχουμε και στις λειτουργικές δοκιμασίες, με αποτέλεσμα την επίτευξη της βελτίωσης της καθημερινότητας του. Ικανοποιημένοι από την έρευνα μας, θεωρούμε πως κρίνεται απαραίτητη η περαιτέρω έρευνα στον ίδιο τον ασθενή, εφαρμόζοντας ενδεικτικά τη μέθοδο της υδροθεραπείας, καθώς κι άλλες μελέτες σε μεγαλύτερο δείγμα ασθενών με το ίδιο σύνδρομο.