Επιτομή:
Εισαγωγή-Σκοπός: Υπάρχει ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον στη χρήση της ρομποτικής θεραπείας προκειμένου να βελτιωθεί η ικανότητα βάδισης σε ασθενείς με ΑΕΕ. Ο σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να συγκρίνει το συνδυασμό ρομποτικής-συμβατικής θεραπείας με τη συμβατική θεραπεία μόνο ως προς την ισορροπία, την απόσταση βάδισης, τη σπαστικότητα και τη λειτουργικότητα των ασθενών.
Μέθοδος: Στη μελέτη συμμετείχαν 20 ασθενείς, 11 άνδρες και 9 γυναίκες, με ΑΕΕ, ισχαιμικής ή αιμορραγικής αιτιολογίας, ηλικίας από 56 έως 75 ετών. Χωρίστηκαν τυχαία σε 2 ομάδες. Στην ομάδα ρομποτικής θεραπείας, οι ασθενείς έλαβαν 24 συνεδρίες Lokomat (3Φ/Ε για 8 εβδομάδες) σε συνδυασμό με καθημερινή συμβατική θεραπεία. Στην ομάδα συμβατική θεραπείας οι ασθενείς έλαβαν μόνο καθημερινή συμβατική θεραπεία για 8 εβδομάδες. Τα εργαλεία αξιολόγησης περιλάμβαναν την τροποποιημένη κλίμακα Ashworth, την κλίμακα ισορροπίας Berg, τη σύντομη εξέταση νοητικής κατάστασης και την απόσταση βάδισης.
Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα μετά το τέλος της παρέμβασης έδειξαν στατιστικά σημαντικές διαφορές σε όλες τις παραμέτρους και για τις 2 ομάδες. Ωστόσο, δε βρέθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές ανάμεσα στις 2 ομάδες σε καμία παράμετρο (BBS, FIM, MAS, απόσταση βάδισης), αν και στην ομάδα που έλαβε ρομποτική θεραπεία τα αποτελέσματα ήταν ελαφρώς καλύτερα.
Συμπεράσματα: Η ρομποτική σε συνδυασμό με τη συμβατική θεραπεία δεν κατέδειξε σημαντικές βελτιώσεις σε σχέση με τη συμβατική θεραπεία μόνο. Φαίνεται όμως ότι η ρομποτική τεχνολογία αποτελεί ένα σημαντικό συμπληρωματικό εργαλείο στο χώρο της νευρολογικής αποκατάστασης.
