Άδρευση περιαστικού χώρου της σχολής τεχνολογίας γεωπονίας του ΤΕΙ Μεσολογγίου

Abstract

Το νερό αποτελεί στοιχείο της δομής των φυτών και αντιπροσωπεύει ποσοστό που κυμαίνεται από 60 μέχρι 95% του βάρους τους. Το 96 με 99,5% της ξηράς ουσίας του φυτού αποτελείται από CO2 και νερό. Το νερό είναι το μέσο δια του οποίου διαλύονται τα ανόργανα συστατικά του εδάφους και μεταφέρονται από τις ρίζες στα φύλλα, για την περαιτέρω διεργασία της θρέψης των φυτών. Αποτελεί ρυθμιστικό παράγοντα της θερμοκρασίας των φυτών μέσω του φαινομένου της διαπνοής και προστατεύει αυτά από τον καύσωνα του καλοκαιριού. Το νερό συμμετέχει στη φωτοσύνθεση και βελτιώνει τα αλατούχα αλκαλιωμένα εδάφη με την απομάκρυνση των υδροδιαλυτών αλάτων. Τελικά, το νερό δεν αυξάνει μόνο την παραγωγή, αλλά και τη βελτιώνει ποιοτικά. Η άρδευση μπορεί να ορίζεται ως η επιστήμη της τεχνητής εφαρμογής του νερού στο έδαφος. Χρησιμοποιείται για να βοηθήσει τις γεωργικές καλλιέργειες, τη συντήρηση των τοπίων και την αναβλάστηση διαταραγμένων εδαφών σε ξηρές περιοχές και κατά περιόδους ανεπαρκείς σε βροχοπτώσεις. Επιπλέον οι αρδεύσεις έχουν και άλλες χρήσεις στη φυτική παραγωγή όπως, η προστασία των φυτών από το παγετό κλπ. Για να μεγιστοποιηθεί η αποδοτικότητα χρήσης του νερού και να επιτευχθούν οι απαιτήσεις προστασίας του νερού, το σύστημα άρδευσης πρέπει: • να είναι ικανό να παρέχει νερό συχνά και ομοιόμορφα, • να είναι ικανό να παρέχει νερό ακριβώς τη στιγμή που απαιτείται και να διατηρεί ένα τμήμα του εδαφικού προφίλ σε σχεδόν σταθερή υγρασιακή κατάσταση κατά τη διάρκεια της βλαστικής περιόδου και να είναι ελεύθερο απωλειών και να ελαχιστοποιεί την εξάτμιση.