Μέτρηση της ποιότητας ζωής ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και ο ρόλος της αποκατάστασης.

Abstract

Εισαγωγή: Ο Σακχαρώδης διαβήτης είναι μια χρόνια διαταραχή η οποία εξαπλώνεται ραγδαίως σε όλες τις χώρες σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι επιπλοκές οφειλόμενες στον διαβήτη αποτελούν σημαντική αιτία θνητότητας και θνησιμότητας. Η καλή διαχείριση αυτού του χρόνιου νοσήματος μπορεί να βελτιώσει την ποιότητα ζωής, να αυξήσει το προσδόκιμο ζωής και να ανακουφίσει την κοινωνία από το τεράστιο κόστος. Σκοπός της έρευνας: Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η μέτρηση της ποιότητας ζωής των ασθενών που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. Επίσης, μέσω της έρευνας αυτής γίνεται διερεύνηση του ρόλου της αποκατάστασης στην διαμόρφωση ζωής των ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. Τέλος, γίνεται αναζήτηση αλληλεπιδράσεων μεταξύ των δημογραφικών και κοινωνικών παραμέτρων αναφορικά με την ποιότητα ζωής των ασθενών που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. Μεθοδολογία: Η έρευνα πραγματοποιήθηκε στα γενικά νοσοκομεία Πύργου και Αμαλιάδας στον χώρο των εξωτερικών παθολογικών ιατρείων, καθώς επίσης και στα εξωτερικά ιδιωτικά ιατρεία του νομού Ηλείας. Το δείγμα ήταν συνολικά n=127 άτομα που έπασχαν από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 από τα οποία παρέδωσαν πλήρως συμπληρωμένο ερωτηματολόγιο τα n=122 από αυτά με ποσοστό ανταπόκρισης 96%. Η συλλογή πληροφοριών έγινε με τη χρήση ερωτηματολογίου αποτελούμενου από τρεις ενότητες. Στην πρώτη ενότητα χρησιμοποιήθηκε η βραχεία μορφή του ερωτηματολογίου επισκόπησης υγείας SF-36. Η δεύτερη ενότητα περιλαμβάνει δεκαεπτά (17) ερωτήσεις που καλύπτουν το φάσμα της αποκατάστασης και τέλος η τρίτη ενότητα του ερωτηματολογίου περιλαμβάνει ερωτήσεις αναφορικά με τα δημογραφικά στοιχεία των συμμετεχόντων. Τα αποτελέσματα της έρευνας αναλύθηκαν χρησιμοποιώντας το στατιστικό πρόγραμμα SPSS 20. Αποτελέσματα: Τα σημαντικότερα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι η ηλικία στην πλειοψηφία και κατά δεύτερον η παρουσία κάποιου άλλου προβλήματος υγείας εκτός του διαβήτη έχουν αρνητική επίπτωση στην ποιότητα ζωής των ασθενών που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη σε όλες τις διαστάσεις της φυσικής και πνευματικής υγείας των ασθενών. Συγκεκριμένα στην σωματική λειτουργικότητα, στον σωματικό ρόλο, στον σωματικό πόνο, στην ζωτικότητα, στην γενική υγεία και στην κοινωνική λειτουργικότητα έδειξε ότι όσο αυξάνεται η ηλικία των ασθενών τόσο μειώνεται η ποιότητα ζωής τους σε αυτές τις 8 κλίμακες. Αντιθέτως οι ασθενείς που είχαν αρκετές ώρες επαγγελματικής εργασίας κατάφεραν να έχουν θετικό πρόσημο και στις 8 κλίμακες που σχετίζονται με την ποιότητα ζωής. Σχετικά με την αποκατάσταση οι ασθενείς έδειξαν ότι όσο πιο Ικανοποιημένοι είναι από τη θεραπεία τους από το θεράποντα ιατρό, από την κατανόηση της οικογένειας, από το νοσηλευτικό προσωπικό, και το διαβητικό διαιτολόγιο τόσο μεγαλύτερη λειτουργικότητα είχαν σε όλες τις κλίμακες. Επίσης παρατηρήθηκε ότι η αίσθηση αποθάρρυνσης του προγράμματός του διαβήτη, η αίσθηση φόβου στη σκέψη ότι θα ζήσουν με το διαβήτη, η δυσάρεστη αίσθηση όταν η οικογένεια διαμορφώνει το διαιτητικό τους πρόγραμμα, η αίσθηση στέρησης φαγητών, το πόσο καταβεβλημένοι αισθάνονται εξαιτίας του διαβήτη, η τυχόν κρίσεις υπογλυκαιμίας, η ανησυχία για το μέλλον, η πιθανότητα σοβαρών επιπλοκών, η αίσθηση μη υποστήριξης από την οικογένεια και τους φίλους, καθώς και η αίσθηση του άγχους όταν ξεφεύγουν από το πρόγραμμα για την αντιμετώπιση του διαβήτη παρουσιάζουν αρνητική σχέση με την αποκατάσταση σε όλες τις διαστάσεις της φυσικής και πνευματικής υγείας των ασθενών.

Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 είναι σημαντικό στο μέλλον να έχουν μια πιο ενεργή επαγγελματική δραστηριότητα, όπως επίσης να ακολουθούν ένα σωστό πρόγραμμα αποκατάστασης, εξαλείφοντας έτσι τις πιθανότητες κάποιας επιπλέον πάθησης εκτός του διαβήτη και την καλυτέρευση της ποιότητας ζωής σε σχέση με την αύξηση της ηλικίας.