Επιτομή:
Η σιελόρροια εντοπίζεται σε άτομα με εγκεφαλική παρέση σε ποσοστό
40-58%. Χρησιμοποιούνται διάφορες κλίμακες για την ποσοτικοποίηση της
σιελόρροιας αλλά και τον προσδιορισμό της σοβαρότητας της. Το Drooling
Quotient 5 minutes και το Drooling severity and frequency scale είναι δύο
τέτοιες κλίμακες. Στην παρούσα πιλοτική μελέτη διερευνάται η συσχέτιση
μεταξύ των δύο κλιμάκων, η επιρροή της σιελόρροιας στο άτομο και τον
περίγυρο του καθώς και ο αντίκτυπος της και κατά πόσο τα αποτελέσματα του
Drooling Impact Scale μπορούν να συσχετισθούν με τo DQ5 και το DSFS;
Στην πιλοτική αυτή μελέτη μεταφράστηκαν τα DQ5 και DSFS με τη
μέθοδο back-to-back translation. Στη συνέχεια εφαρμόστηκαν σε 9 άτομα με
εγκεφαλική πάρεση (M=18;5, SD=8;3) τόσο από τους θεραπευτές τους όσο και
από τους γονείς/φροντιστές τους καθώς οι τελευταίοι συμπλήρωσαν και το
Drooling Impact Scale. Σε αυτά έγινε συσχέτιση Pearson’s (DQ5-DSFS, DQ5-
DIS, DSFS-DIS).
Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε πολύ μεγάλη συσχέτιση των δύο
κλιμάκων από τους γονείς (R=0,89, p=0,004) και σχεδόν τέλεια συσχέτιση από
τους λογοθεραπευτές (R=0,92, p=0,000). Ακόμα βρέθηκε να σχετίζεται η
σοβαρότητα της σιελόρροιας με τις επιπτώσεις της στον περίγυρο αλλά και στο
ίδιο το άτομο με εγκεφαλική πάρεση (R=0,93, p=0,000).
Συμπερασματικά, όσο αυξάνεται η βαθμολογία του DQ5 τόσο αυξάνεται
η σοβαρότητα και η συχνότητα της σιελόρροιας (DSFS) και υπάρχουν ενδείξεις
ότι όσο αυξάνεται η σοβαρότητα και η συχνότητα της σιελόρροιας τόσο
μεγαλύτερες είναι οι επιπτώσεις στον περίγυρο του ατόμου με εγκεφαλική
πάρεση αλλά και στο ίδιο το άτομο. Έρευνα σε μεγαλύτερο πληθυσμό
καθίσταται αναγκαία για την επιβεβαίωση των αποτελεσμάτων
