ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΡΟΛΟΥ ΤΟΥ ΝΟΣΗΛΕΥΤΗ ΣΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΜΑΖΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΛΓΟΡΙΘΜΟΙ ΔΙΑΛΟΓΗΣ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ

Abstract

Η έννοια της καταστροφής είναι στενά συνυφασμένη με την σοβαρότητα των συνεπειών ενός αιφνίδιου γεγονότος. Ο όρος μαζικές καταστροφές παραπέμπει σε συμβάντα που σφραγίζουν την ιστορία της ανθρώπινης κοινωνίας με αμετάκλητα αρνητικές επιπτώσεις, αποφέροντας μεγάλο αριθμό απωλειών ανθρωπίνων ζωών και τραυματιών που τις περισσότερες φορές ξεπερνούν την ικανότητα του τοπικού υγειονομικού συστήματος να ανταπεξέλθει, στηριζόμενο στους δικούς του πόρους. Οι σαρωτικές συνέπειες των μαζικών καταστροφών δεν στέκονται μόνο στην απώλεια ανθρωπίνων ζωών, αλλά επηρεάζουν βάναυσα την οικονομία, την κοινωνία, την υλικοτεχνική υποδομή της κοινότητας και κάθε είδους αγαθών και στοιχείων του φυσικού και πολιτισμικού περιβάλλοντος. Τον 21ο αιώνα, δυστυχώς η συχνότητα των καταστροφών και των κάθε λογής κρίσεων αυξάνεται διαρκώς, θέτοντας επιτακτική την ανάγκη για δημιουργία αποτελεσματικών μηχανισμών και στρατηγικών για την πρόληψη, την διαχείριση και την αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων. Οι νοσηλευτές είναι οι επαγγελματίες υγείας που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή για την αντιμετώπιση των μαζικών καταστροφών, κατέχοντας θέσεις ισχύος μέσα και έξω από το νοσοκομειακό σύστημα, με τους ίδιους να έρχονται αντιμέτωποι με πολλές προκλήσεις. Για την αποτελεσματική διαχείριση των καταστροφών, αυτές χωρίζονται σε τρεις φάσεις: τη φάση ετοιμότητας, τη φάση της απόκρισης και τη φάση της ανάκαμψης. Χρησιμοποιώντας μοντέλα για το στιγμιαίο συντονισμό και ανταπόκριση των άμεσα εμπλεκόμενων οργανισμών, καθώς και μοντέλα για την ολιστική φροντίδα της υγείας των θυμάτων, επιτυγχάνεται ο μέγιστος δυνατός βαθμός αντιμετώπισης των καταστροφών. Χαρακτηριστικό των μαζικών καταστροφών, όπως έχει ήδη ειπωθεί, είναι η ανεπάρκεια των υγειονομικών πόρων σε συνδυασμό με τον χρόνο που απαιτείται για την διάσωση των τραυματιών. Για τον λόγο αυτό, έχουν αναπτυχθεί διεθνή πρωτόκολλα διαλογής περιστατικών, τα οποία λειτουργούν σε αναλογία με την διαθεσιμότητα των πόρων, του χρόνου ανάνηψης και του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού, με στόχο την μέγιστη επείγουσα περίθαλψη των θυμάτων. Τέτοιοι αλγόριθμοι διαλογής περιστατικών έχουν δημιουργηθεί σε παγκόσμια κλίμακα και αποτελούν τα βασικότερα εργαλεία για τους υγειονομικούς, καθώς έχουν αναπτυχθεί για όλα τα πεδία έκτακτης ανάγκης που λαμβάνουν χώρα, τόσο μέσα στο νοσοκομειακό σύστημα, όσο και στο πεδίο της καταστροφής ή του πολέμου. Τα καθήκοντα των νοσηλευτών, η διαλογή των ασθενών και των πόρων εν μέσω μιας καταστροφής θα αναπτυχθούν εντός της εργασίας.