Νομοθετικό πλαίσιο Ειδικής Αγωγής και εκπαίδευσης στην Ελλάδα από τον ν.1143/1981 έως τον ν.4589/2019

Abstract

Εισαγωγή: Η παρούσα μελέτη εκπονήθηκε στο πλαίσιο του μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών με τίτλο: «Διοίκηση Εκπαίδευσης» του πανεπιστημίου Πατρών. Ερευνάται το νομοθετικό πλαίσιο που διέπει τον χώρο της Ειδικής Αγωγής από τον ν. 1143/1981 έως τον ν.4589/2019. Η σχετική νομοθεσία αντιμετωπίζεται υπό την εξελικτική σκοπιά του σκοπού και των στόχων που θέτει ο νομοθέτης στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση στην Ελλάδα. Παράλληλα, σημειώνονται οι υποστηρικτικές δομές καθώς και τα συστήματα επιλογής προσωπικού που τις στελεχώνουν. Σκοπός: Η παραγωγή ενός χρηστικού εγχειριδίου με τα σημαντικότερα νομοθετήματα στην Ε.Α.Ε. τα τελευταία χρόνια. Η συγκριτική τους ανασκόπηση καθώς και η αντιπαραβολή με σχετική βιβλιογραφία, δύναται να παρέχει στον αναγνώστη βαθύτερη κατανόηση στις αλλαγές που σημειωνόταν με το πέρασμα των ετών. Υλικό και Μέθοδος: Αναφορικά με το υλικό, αποτελείται κυρίως από πρωτογενή δεδομένα (νόμοι, προεδρικά διατάγματα, κανονιστικές πράξεις διοίκησης, λοιπά έγγραφα του Υπουργείου Παιδείας καθώς και δικαστικές αποφάσεις) ενώ δευτερογενή, με σχετική βιβλιογραφία, εντοπίζονται στις αξιολογικές παρατηρήσεις και τα συμπεράσματα. Επιλέγεται η ιστορική μέθοδος έρευνας όπου μέσω της συστηματικής διαδικασίας διερεύνησης υλικού του παρελθόντος, επιχειρείται προσπάθεια κατανόησης του παρόντος. Με τη βιβλιογραφική αναζήτηση, τον διαχωρισμό, την ταξινόμηση του υλικού και την επαγωγική μέθοδο, αναπτύσσεται η βάση για την αντιπαραβολή των αποτελεσμάτων της μελέτης με αυτά αντίστοιχων ερευνών. Συμπεράσματα: Κατά την περίοδο που ερευνάται, παρατηρείται η πρόνοια του νομοθέτη να παρέχει ευκαιρίες στα παιδιά με ειδικές και εκπαιδευτικές ανάγκες να ενταχθούν στο κοινό εκπαιδευτικό σύστημα. Για τον λόγο αυτό, πληθαίνουν οι αποκεντρωμένες υπηρεσίες, όπως είναι τα Κ.Ε.Σ.Υ., που θα ελαφρύνουν τον φόρτο και θα μετριάσουν τον συγκεντρωτικό χαρακτήρα του Υπουργείου Παιδείας. Προς αυτή την κατεύθυνση, τα συστήματα επιλογής του προσωπικού, εκ των οποίων στελεχώνονται οι θέσεις είτε οργανικά είτε λειτουργικά, απαιτούν έναν όλο και πιο αυξημένων τυπικών προσόντων εκπαιδευτικό, καθώς φτάνει η σημερινή εποχή. Ωστόσο, η έλλειψη σταθερού νομοθετικού πλαισίου στην Ε.Α.Ε. σε συνδυασμό με την αδιοριστία ετών των εργαζομένων, καταλήγουν να θέτουν ανυπέρβλητα προσκόμματα στην πρακτική εφαρμογή των ρυθμίσεων.