Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗ ΣΤΗΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΑΝΟΙΑ: Ο ΒΑΘΜΟΣ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ, ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΩΝ

Abstract

Στόχος έρευνας: Κεντρικός στόχος της παρούσας έρευνας ήταν να αξιολογηθεί εκτενώς ο βαθμός ευαισθητοποίησης, εμπειρίας και κατάρτισης των Ελλήνων λογοθεραπευτών σχετικά με τον ρόλο τους στην διαχείριση των ασθενών με άνοια. Βιβλιογραφικό υπόβαθρο: Τα άτομα με άνοια αποτελούν κομμάτι του πληθυσμού, το οποίο και έχει μεγάλη ανάγκη από παροχή φροντίδας από τα αρχικά μέχρι και τα τελευταία στάδια της νόσου. Ο λογοθεραπευτής έχει αρκετά σημαντικό ρόλο σε αυτή, σύμφωνα με τις κλινικές κατευθυντήριες οδηγίες των ASHA και RCSLT και της διαθέσιμης βιβλιογραφίας. Η παρέμβαση του λογοθεραπευτή περιγράφεται εύστοχα με μοντέλα όπως το μοντέλο ICF του Π.Ο.Υ. και άλλα καινοτόμα μοντέλα για την άνοια. Πολυάριθμες είναι οι έρευνες που έχουν αναδείξει προβλήματα όπως η έλλειψη επαρκούς εκπαίδευσης και ευαισθητοποίησης από μεριάς των λογοθεραπευτών και σημαντικό βαθμό άγνοιας και περιοριστικών αντιλήψεων των άλλων επαγγελματιών υγείας για την άνοια και τα οφέλη της λογοθεραπευτικής προσέγγισης σε αυτή. Μεθοδολογία: Η έρευνα πραγματοποιήθηκε με την χρήση ηλεκτρονικού ερωτηματολογίου, το οποίο εξέταζε την θεωρητική κατάρτιση, την κλινική εμπειρία και τις προσωπικές απόψεις και πεποιθήσεις των λογοθεραπευτών σε θέματα διαχείρισης ανοιακών ασθενών. Η διανομή του ερωτηματολογίου έγινε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και με τη χρήση των κοινωνικών δικτύων. Ο αριθμός των συμμετεχόντων ανήλθε στους 108. Αποτελέσματα: Από την έρευνα προέκυψαν αποτελέσματα τα οποία έρχονται σε συμφωνία με την υπάρχουσα βιβλιογραφία. Η πλειοψηφία των συμμετεχόντων θεωρεί σημαντικό το ρόλο του λογοθεραπευτή στην διάγνωση και στην διαχείριση της άνοιας και αναγνωρίζει την συμβολή των άλλων επαγγελματιών υγείας σε αυτή. Το 83,02% των συμμετεχόντων πιστεύει ότι λιγότερο από το 20% των ασθενών κάνουν λογοθεραπεία. Το 86,54% δηλώνει ανεπάρκειες στις γνώσεις άλλων επαγγελματιών για τα οφέλη της, ενώ το 98,11% επισημαίνει την ανάγκη περισσότερης εκπαίδευσης των ίδιων των λογοθεραπευτών στην άνοια και το 71,70% θεωρεί ανεπαρκή την παρουσία τους στην θεραπευτική διαδικασία. Τόσο άμεσα όσο και έμμεσα αναδεικνύονται οι ελλείψεις στην ενημέρωση και στην θεωρητική και πρακτική εκπαίδευση των λογοθεραπευτών. Συμπέρασμα: Τα αποτελέσματα της έρευνας φανερώνουν ότι οι Έλληνες λογοθεραπευτές αναγνωρίζουν τη σημασία του ρόλου τους στην διαχείριση της άνοιας, αλλά στερούνται ενημέρωσης και της απαραίτητης κατάρτισης στον τομέα αυτό, ενώ επίσης η παρουσία τους στην διαδικασία παρέμβασης είναι μειωμένη. Όλα αυτά συντελούν στο μεγάλο ποσοστό των ατόμων με άνοια το οποίο δεν δέχεται επαρκείς υπηρεσίες λογοθεραπείας και άρα στην υποβαθμισμένη φροντίδα των ατόμων με άνοια. Θα ήταν χρήσιμο ωστόσο, να πραγματοποιηθεί περεταίρω έρευνα σε μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού, για να διασφαλιστεί περισσότερο η αξιοπιστία αυτών των αποτελεσμάτων.