ΜΕΛΕΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ:ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΑΡΓΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΔΥΣΑΡΘΡΙΑ ΣΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥ

Abstract

Σκοπός της παρούσας έρευνας αποτέλεσε η διερεύνηση της επίδρασης της αργής ομιλίας ως αντιστάθμιση για την αύξηση της καταληπτότητας. Πιο συγκεκριμένα, έναυσμα αποτέλεσε η μελέτη μιας περίπτωσης περιστατικού 72 ετών που υπέστει εγκεφαλικό επεισόδιο και βρίσκεται στην χρόνια φάση του. Παρουσιάζει διαταραχές ομιλίας και λόγου (όπως δυσαρθρία, αφασία, απραξία). Η αργή ομιλία επιτυγχάνεται με την μείωση του ρυθμού ομιλίας και αύξηση των αναπνευστικών ομάδων, δηλαδή, περισσότερες παύσεις στις προτάσεις.Ο ρυθμός ομιλίας αποτελεί μία ισχυρή μεμονωμένη συμπεριφορικά τροποποιήσιμη μεταβλητή της ομιλίας, για την βελτίωση της ευκρίνειας. Η τροποποίηση του ρυθμού, και συγκεκριμένα η μείωση του, χρησιμοποιείται σε πολλούς δυσαρθρικούς ασθενείς επειδή συχνά διευκολύνει την αρθρωτική ακρίβεια και ευκρίνεια. Έτσι προσφέρεται χρόνος για το πλήρες εύρος της κίνησης όπως και για την βελτιωμένη εκφορά των φράσεων. Για την επίτευξη αυτού έγινε λογοθεραπευτική αξιολόγηση για να προσδιοριστούν οι αδυναμίες της ασθενούς και στη συνέχεια ακολουθώντας ένα πρωτόκολλο θεραπείας έγινε προσπάθεια για επίδραση στο ρυθμό της ομιλίας. Για τον σκοπό αυτό ζητήθηκε από την ασθενή να μειώσει το ρυθμό ομιλίας αυξάνοντας τις αναπνευστικές ομάδες (παύσεις για αναπνοή) και μειώνοντας τον χρόνο άρθρωσης. Η ηχογράφηση των δειγμάτων φωνής αλλά και των αναλύσεων αυτής πραγματοποιήθηκε μέσω του λογισμικού ακουστικής ανάλυσης PRAAT (Version 5.3.23). Εκεί φαίνονται τα αποτελέσματα πριν και μετά την θεραπεία. Πιο συγκεκριμένα τροποποιήθηκε ο ρυθμός ομιλίας μέσω μίας αντισταθμιστικής μεθόδου, κατά την οποία θυσιάζοντας την φυσικότητα (φυσιολογικός ρυθμός ομιλίας) βελτιώθηκε η καταληπτότητα. Πιο αναλυτικά με την αύξηση των αναπνευστικών ομάδων της ασθενούς η ομιλία έγινε πιο ελεγχόμενη, μέσω της αργής άρθρωσης «σχεδόν υπεράρθρωσης». Ύστερα μετρώντας τους χρόνους άρθρωσης, χρόνους ομιλίας, αναπνευστικές ομάδες και την καταληπτότητα παρατηρήθηκε ότι η ασθενής ήταν πιο καταληπτή σε σύγκριση με πριν και με άμεσα εμφανή ποιοτικά αποτελέσματα στην φώνηση και στην προσωδία. Οι θεραπευτικές συνεδρίες ήταν στο σύνολο τρεις καθώς οι συνθήκες (πανδημία κοροναϊού) δεν μας επέτρεψαν τη συνέχιση αυτής. Ωστόσο, υπάρχουν απτά αποτελέσματα ότι ακόμα και σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα η αντισταθμιστική μέθοδος επέδρασε θετικά στην αύξηση της καταληπτότητας της ομιλίας της ασθενούς, παρ’όλο που δεν επετεύχθη γενίκευση λόγω της πανδημίας. Στο πλαίσιο της πτυχιακής έρευνας παρουσιάζονται και αναλύονται τα αποτελέσματα αυτά.