Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ ΜΕΣΩ ΚΑΡΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΙΚΟΝΩΝ ΣΤΗ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΔΟΜΗ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΕ ΣΥΝΔΡΟΜΟ DOWN

Abstract

Σκοπός της παρούσας έρευνας αποτέλεσε η διερεύνηση της επίδρασης ενός συστήματος κωδικοποίησης των προτάσεων μέσω καρτών κατά την περιγραφή εικόνων στη συντακτική δομή ενός παιδιού με Σύνδρομο Down και ηλικίας 10:11 ετών. Αρχικά, έλαβαν χώρα έξι συνεδρίες αξιολόγησης κατά τις οποίες πραγματοποιήθηκαν τόσο άτυπες όσο και τυπικές δοκιμασίες αξιολόγησης. Από αυτές διεξήχθη το συμπέρασμα ότι το παιδί παρουσιάζει ποικίλα γλωσσικά ελλείμματα και ιδιαίτερα φτωχή συντακτική δομή. Το αμέσως επόμενο βήμα ήταν η λήψη baseline εντός μίας συνεδρίας προκειμένου να υπάρξει μια βάση προόδου (πριν και μετά), ενώ παράλληλα θα ανιχνευόταν η κατάλληλη συνθήκη για τη μετέπειτα δημιουργία θεραπευτικού πλάνου. Η προσοχή της θεραπευτικής παρέμβασης στράφηκε στον τομέα της σύνταξης. Έχοντας ως έμπνευση το πρόγραμμα Colourful Semantics, το οποίο δημιουργήθηκε το 1997 από την Alison Bryan και έχει ως στόχο την ανάπτυξη της σύνταξης, η παρέμβαση που εφαρμόστηκε στη Μ. αποτέλεσε μια αρκετά πιο απλοποιημένη μορφή αυτού του προγράμματος και πραγματοποιήθηκε σε τρεις θεραπευτικές συνεδρίες. Ειδικότερα, για την υλοποίηση του στόχου, αποφασίστηκε η εφαρμογή ενός συστήματος κωδικοποίησης των προτάσεων μέσω τριών χρωματιστών καρτών. Πιο αναλυτικά, η πρώτη κάρτα ήταν πορτοκαλί και πάνω της είχε τοποθετηθεί η εικόνα ενός προσώπου (αντιστοιχούσε στο Υποκείμενο της πρότασης), η δεύτερη κάρτα ήταν κίτρινη και πάνω της είχε τοποθετηθεί η εικόνα πολλών ατόμων που εκτελούν διάφορες ενέργειες (αντιστοιχούσε στο Ρήμα της πρότασης) και τέλος η τρίτη κάρτα ήταν πράσινη και πάνω της είχε τοποθετηθεί η εικόνα ενός ερωτηματικού (αντιστοιχούσε στο Αντικείμενο της πρότασης). Αφού έγινε η διδασκαλία της τεχνικής και το παιδί έμαθε πως να τη χρησιμοποιεί, κλήθηκε να περιγράψει κάποιες εικόνες έχοντας ως γνώμονα αυτές τις τρεις κάρτες. Στόχος μέσα από αυτή την παρέμβαση ήταν η Μ. να δομεί με ορθό τρόπο συντακτικά τις προτάσεις της χρησιμοποιώντας όλους τους κύριους όρους, χωρίς απαραίτητα να χρησιμοποιεί άρθρα, κατάλληλο ρηματικό τύπο ή ακόμα και τους κατάλληλους σημασιολογικά όρους. Ο βασικός δηλαδή σκοπός ήταν να αναφέρει ένα Υποκείμενο, ένα Ρήμα και ένα Αντικείμενο στη σωστή σειρά, ώστε να επιτυγχάνεται η βασική δομή της πρότασης (Υποκείμενο – Ρήμα – Αντικείμενο). Μετά το πέρας των θεραπευτικών συνεδριών, το παιδί κλήθηκε να περιγράψει πάλι τις baseline εικόνες, τις μισές με τη χρήση της τεχνικής και τις υπόλοιπες χωρίς την παρουσία της τεχνικής. Συγκρίνοντας τα αποτελέσματα, είναι φανερό πως η Μ. επωφελήθηκε σημαντικά στο κομμάτι της σύνταξης. Η θεραπεία δεν έφτασε ποτέ στο κομμάτι της γενίκευσης λόγω περιορισμένου χρόνου και λόγω δυσκολιών, εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού.