Επιτομή:
Αντικείμενο της παρούσας πτυχιακής εργασίας είναι η περιγραφή και η συζήτηση περί του θέματος του συνδρόμου της «κάκωσης δίκην μαστιγίου», ένα σύνδρομο το οποίο στις μέρες μας εμφανίζεται ιδιαίτερα έντονο ως αποτέλεσμα της αύξησης του αριθμού των τροχαίων, αυτοκινητιστικών δυστυχημάτων, σε σύγκριση με παλαιότερες εποχές του 20ου ή, ακόμα, και από τα μέσα του 19ου αιώνα.
Η «κάκωση δίκην μαστιγίου», ή απλά, αυχενική κάκωση, είναι μια ασθένεια η οποία χρήζει ιδιαίτερης σημασίας καθώς οι επιπτώσεις που έχει στον άνθρωπο είναι ιδιαίτερα τραυματικές και μπορούν να βλάψουν, είτε προσωρινά είτε μόνιμα, την σωστή λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού. Οι βασικές αιτίες οι οποίες προκαλούν την εμφάνιση του συνδρόμου αυτού, ως προς τους μηχανισμούς με τους οποίους ένα τροχαίο αυτοκινητιστικό δυστύχημα το δημιουργεί με διάφορες μορφές, δεν αποτελούν γενικώς ζητήματα καθολικής αποδοχής αλλά υπάρχουν έντονες διαφωνίες και αντίλογος ως προς το ποιες είναι οι βασικές αιτίες που προκαλούν την εμφάνιση του. Αυτό άλλωστε προκύπτει ως επακόλουθο των διαφορετικών συμπερασμάτων στα οποία έχουν καταλήξει έρευνες για τα επιδημιολογικά στοιχεία και τη διάγνωση του.
Το βασικότερο όμως πλαίσιο ανάλυσης στο οποίο εστιάζεται η εργασία αυτή είναι οι διάφορες φυσικοθεραπευτικές παρεμβάσεις οι οποίες χρησιμοποιούνται προκειμένου να αντιμετωπίσουν κατάλληλα το σύνδρομο αυχενικής κάκωσης. Αυτές έχουν να κάνουν τόσο με τη πρόληψη όσο και με την αντιμετώπιση του φαινομένου όταν αυτό εμφανιστεί. Οι πρώτες αναφέρονται σε συγκεκριμένες έρευνες που προτείνουν διάφορες μεθόδους πρόληψης (π.χ. αυχενικό κολάρο) ενώ οι δεύτερες σε παρεμβάσεις όπως η Αρθρική κινητοποίηση (manual therapy), οι Τεχνικές μαλακών μορίων (μάλαξη), η Ηλεκτροθεραπεία και η Εκπαίδευση στάσης του σώματος. Συμπερασματικά, προκύπτει ότι ιδιαίτερα οι δύο τελευταίες φυσικοθεραπευτικές παρεμβάσεις είναι απαραίτητες σε σχέση με τις δύο πρώτες παραδοσιακές μεθόδους, πόσο μάλλον στην Ελλάδα όπου τα τροχαία δυστυχήματα είναι ιδιαίτερα αυξημένα.
