Επιτομή:
Οι τραυματισμοί υπέρχρησης των άκρων είναι οι περισσότερο μελετώμενοι τραυματισμοί στην βιβλιογραφία επειδή οι περισσότεροι σχετίζονται με την απώλεια χρόνου από τον αθλητισμό. Για το λόγο αυτό απαιτείται η διενέργεια ειδικών εξετάσεων προφύλαξης που μπορεί να προσδιορίσουν την πιθανότητα παρουσίας ενός τραυματισμού ή μιας αρνητικής έκβασης ενώ δίνεται η ευκαιρία και να αξιολογηθεί η ετοιμότητα για τον αθλητισμό.
Η λήψη του ιστορικού προηγούμενων τραυματισμών αποτελεί ένα τεκμηριωμένο παράγοντα κινδύνου για την υπέρχρηση των άκρων ενώ οι έφηβες αθλήτριες θα πρέπει να αξιολογούνται για τη δυσλειτουργία της έμμηνου ρύσεως ως προδιαθεσικό παράγοντα για την εμφάνιση τραυματισμών υπέρχρησης.
Επιπρόσθετα οι γονείς και οι προπονητές θα πρέπει να εκπαιδεύονται σχετικά με την αξιολόγηση των αθλητών , έτσι ώστε ιδιαιτερότητες του κάθε αθλητή να λαμβάνονται υπόψη κατά την δημιουργία στόχων και προσδοκιών.
Επίσης η έναρξη ενός αθλήματος και εξειδίκευσης σε αυτό από νεαρή ηλικία ίσως να μην οδηγήσει σε μακροπρόθεσμη επιτυχία στον αθλητισμό και μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για τραυματισμούς υπέρχρησης και επαγγελματική εξουθένωση.
Όταν ένας τραυματισμός υπέρχρησης εμφανισθεί τότε πρέπει άμεσα να εντοπισθεί η αιτία πρόκλησης του τραυματισμού αυτού .Ο αθλητής, οι γονείς, και οι προπονητές θα πρέπει να συμμετέχουν στην επανεξέταση όλων των παραγόντων κινδύνου και στην ανάπτυξη μιας στρατηγικής που θα προσπαθήσει να αποφύγει τον επαναλαμβανόμενο τραυματισμό.
Όλοι οι τραυματισμοί υπέρχρησης δεν είναι πάντοτε αθώοι. Οι κλινικοί ιατροί θα πρέπει να είναι εξοικειωμένοι ιδιαίτερα με τους τραυματισμούς υψηλού κινδύνου, συμπεριλαμβανομένων των καταγμάτων κόπωσης του αυχένα του μηριαίου, του σκαφοειδούς του ταρσού, του πρόσθιου φλοιού της κνήμης ενώ θα πρέπει να αξιολογείται και η πιθανή παρουσία θρόμβωσης.
