Επιτομή:
Η υπογονιμότητα είναι φαινόμενο που ακμάζει στη εποχή μας, αφού τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι ολοένα και περισσότερα ζευγάρια δυσκολεύονται να αποκτήσουν παιδί. Η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή έχει πλέον, εξέχοντα ρόλο στην αντιμετώπιση του φαινομένου αυτού. Οι τομείς της θεραπείας συνεχώς εξελίσσονται και η θέση των νοσηλευτών είναι να ακολουθούν και να υποστηρίζουν αυτή την πρόοδο.
Σκοπός μας ήταν η διερεύνηση αιτιών, παραγόντων και θεραπειών της υπογονιμότητας αλλά και η κοινοποίηση των νέων τεχνικών της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Η κρυοσυντήρηση, η μικρογονιμοποίηση, η σπερματέγχυση και η υποβοηθούμενη εκκόλαψη είναι μερικές καινοτόμες τεχνικές που εφαρμόζονται σήμερα.
Με βάσει τη σύγχρονη βιβλιογραφία η εργασία εστιάζει στο ρόλο του νοσηλευτή και στις δυνατότητές του στην πρόληψη της κοινότητας. Πραγματοποιήθηκε βιβλιογραφική ανασκόπηση βιβλίων, άρθρων και περιοδικών των τελευταίων 15 χρόνων, ώστε να υπάρχει πολύπλευρη και σύγχρονη προσέγγιση του θέματος.
Στη σημερινή εποχή η υπογονιμότητα δεν προέρχεται καθ ‘αυτού από πρόβλημα υγείας, όσο από περιβαλλοντικούς παράγοντες. Έτσι λοιπόν, και η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, σαν θεραπεία της, δεν αφορά μόνο ιατρική αλλά και ανθρωπιστική προσέγγιση. Το ηθικό και νομικό υπόβαθρο, άλλοτε ενθαρρύνει και άλλοτε κατακρίνει την εξωσωματική γονιμοποίηση. Ο υποστηρικτικός ρόλος του νοσηλευτή λειτουργεί ως σύνδεσμος επιστήμης – νομοθεσίας – ηθικής και ανθρωπισμού.
Αν και το θέμα είναι αρκετά σύνθετο με άμεσες επιρροές στο κοινωνικό σύνολο, η
ενημέρωση δεν θα πάψει ποτέ να αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο για πρόληψη.
