Επιτομή:
Οι τραυματισμοί στην βουβωνική χώρα είναι ένα σύνηθες φαινόμενο σε αθλητές υψηλού επίπεδου που αντιπροσωπεύουν έως και το 6% όλων των αθλητικών τραυματισμών. Αυτοί οι τραυματισμοί εμφανίζονται ως αποτέλεσμα του τρεξίματος, λακτίσματος, το απότομο φρενάρισμα ή στις εκρηκτικές στροφές και αλλαγές κατεύθυνσης, και ως εκ τούτου επηρεάζει ένα σημαντικό ποσοστό των αρρένων ποδοσφαιριστών. Το σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών, γνωστό και ως αθλητική κήλη, αποτελεί ένα τύπο τραυματισμού στην βουβωνική χώρα, που έχει αναφερθεί στο 50% των αθλητών με εκδήλωση πόνου στη περιοχή αυτή που διαρκεί περισσότερο από 8 εβδομάδες . Το πιο κοινό λειτουργικό εύρημα στο σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών είναι η ανεπάρκεια του οπίσθιου τοιχώματος του βουβωνικού πόρου , η οποία είναι συνέπεια της υποκείμενης δυσλειτουργίας του τένοντα. Οπότε, η παρουσία μιας αυξημένης διόγκωσης του οπίσθιου τοιχώματος της περιοχής των κοιλιακών αποτελεί κριτήριο για τη διάγνωση της αθλητικής κήλης. Με την χρήση υπέρηχου μπορεί να γίνει σωστή αξιολόγηση του βουβωνικού καναλιού που είναι και η προτιμώμενη διαγνωστική τεχνική και παρέχει καλή εκτίμηση της κατάστασης των τενόντων. Μια διόγκωση στην βουβωνική περιοχή μπορεί επίσης να απεικονιστεί με αξονική τομογραφία , αν και η μαγνητική τομογραφία είναι πιο χρήσιμη για την ανίχνευση άλλων παθήσεων της βουβωνικής χώρας και του ισχίου.
Οι παράγοντες κινδύνου για σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών περιλαμβάνουν μυϊκή ανισορροπία , ανισοσκελία (> 5 mm), εκφύλιση του αρθρικού χόνδρου καθώς και μειωμένη εξωτερική και εσωτερική στροφή της άρθρωσης του ισχίου.
Σκοπός της πτυχιακής είναι να παρουσιάσουμε την φυσικοθεραπευτική προσέγγιση στο σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών μέσω ανασκόπησης βιβλιογραφίας και αρθρογραφίας από τις πηγές pubmed, pedro,google scholar. Καθώς επίσης, να προσφέρουμε μια ανεπτυγμένη εικόνα της ανατομίας και της φυσιολογίας της κοιλιακής περιοχής και των προσαγωγών. Επιπλέον γίνεται αναφορά στην χειρουργική αντιμετώπιση και στην φυσικοθεραπεία που πραγματοποιείται μετά το χειρουργείο.
