Επιτομή:
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Οι διαταραχές της ομιλίας διακρίνονται σε διαταραχές της άρθρωσης (απλή διαταραχή άρθρωσης, δυσαρθρία), φωνολογικές διαταραχές και σε εξελικτική απραξία. Η διαταραχή άρθρωσης είναι ένας γενικός όρος που αναφέρεται σε μια μη φυσιολογική παραγωγή ομιλητικών ήχων κατά την οποία τα σύμφωνα και τα φωνηέντα δεν παράγονται με ακρίβεια μεμονωμένα, το παιδί μπορεί μεν να διαλέγει τα κατάλληλο φώνημα, το προφέρει όμως λανθασμένα εξαιτίας ανεπάρκειας στον αρθρωτικό μηχανισμό, οργανικής δυσκολίας ή λανθασμένης μάθησης.
Οι έρευνες για την επίπτωση και τον επιπολασμό των αρθρωτικών διαταραχών, δείχνουν ότι τα ποσοστά αυτά ανέρχονται από 2% εως 25% στα παιδιά ηλικίας 5 έως 8 έτη.
Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η μελέτη των αρθρωτικών προβλημάτων σε παιδιά ηλικίας από 5 έως 7 έτη. Το δείγμα ήταν συνολικά 713 παιδιά σχολικής και προσχολικής ηλικίας, που φοιτούν σε παιδικούς σταθμούς, νηπιαγωγεία και δημοτικά σε τρεις διαφορετικούς νομούς της Ελλάδας, το Νομό Σερρών, το Νομό Εύβοιας και το Νομό Ηρακλείου.
Τα κριτήρια για την επιλογή των συμμετεχόντων ήταν συγκεκριμένα και αφορούσαν την ηλικία 5 έως 7 ετών καθώς, σύμφωνα με τις βιβλιογραφικές αναφορές, η άρθρωση ολοκληρώνεται και ωριμάζει στο μεταίχμιο αυτών των ηλικιών. Το βασικό εργαλείο της έρευνας ήταν ένα ανεπίσημο τεστ άρθρωσης το οποίο σχεδιάσθηκε για την διερεύνηση της παραγωγής των συμφώνων της ελληνικής γλώσσας, με σκοπό να αξιολογηθεί η αρθρωτική ικανότητα και κατά πόσο τα παιδιά ακολουθούν τα φυσιολογικά φωνολογικά στάδια της ομιλίας.
Τα στατιστικά αποτελέσματα και τα συμπεράσματα που προέκυψαν από την άναλυση των δεδομένων, παρατίθενται στο τελευταίο μέρος της εργασίας.
