Επιτομή:
Το αγγελόψαρο (Pterophyllum scalare) χρησιμοποιήθηκε στα διατροφικά πείραματα ανάπτυξης (πείραμα Α) και κατανάλωσης τροφής (πείραμα Β) όπου μελετήθηκε η αντικατάσταση της πρωτεΐνης του ιχθυαλεύρου από πρωτεΐνη αλεύρου μύγας του είδους Hermetia illuscens σε διαφορετικά διαιτητικά επίπεδα..
Στο πείραμα ανάπτυξης 120 ιχθύδια αγγελόψαρου μέσου βάρους 0,70 ± 0,2 gr και μέσου μήκους 3,29 ± 0,38 cm τοποθετήθηκαν σε 12 ενυδρεία όγκου 40 L γλυκού νερού και διαχωρίστηκαν σε τέσσερις διατροφικές ομάδες (10 άτομα/ ενυδρεία, 3 ενυδρεία/διατροφική ομάδα) σιτιζόμενες η κάθε μια με διαφορετικό σιτηρέσιο, τα οποία ήταν μεταξύ τους ισοενεργειακά (20,0 MJ/Kg τροφής) και ισοπρωτεϊνικά (42,5% της τροφής) για διάστημα 60 ημερών. Το σιτηρέσιο F2 ( 30% pm) περιείχε απολιπασμένο άλευρο Η. illuscens σε ποσοστό συμμετοχής ίσο με 30% της τροφής, ενώ στα σιτηρέσια F ( 20% pm) και F4 ( 10% pm) ενσωματώθηκε απολιπασμένο άλευρο Η. illuscens σε ποσοστά συμμετοχής 20 και 10%, αντίστοιχα, υποκαθιστώντας το ιχθυάλευρο. Το σιτηρέσιο F1 (FM –ιχθυάλευρο) περιείχε ιχθυάλευρο σε ποσοστό 100%.
Η κατανάλωσης τροφής μελετήθηκε σε ξεχωριστό πείραμα, όπου χρησιμοποιήθηκαν 80 ιχθύδια αγγελόψαρου μέσου βάρους 1,10 ± o.o2 gr και μέσου μήκους 4,00 ± 0,02 cm τα οποία τοποθετήθηκαν σε 8 ενυδρεία (10 ιχθύδια/ενυδρείο, 2 ενυδρεία/διατροφική αγωγή) όγκου 40 L για χρονικό διάστημα 30 ημερών με τα ίδια σιτηρέσια. Τα αγγελόψαρα που χρησιμοποιήθηκαν στο πείραμα προήλθαν από ώριμους γεννήτορες που διατηρούνταν σε συνθήκες αιχμαλωσίας για περισσότερο από έξι μήνες.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα αυξημένα επίπεδα συμμετοχής (30 %) του αλεύρου Η. illuscens στο σιτηρέσιο (τροφή F2) οδηγούν σε μειωμένη κατανάλωση τροφής, σωματική ανάπτυξη και αποδοτικότητα της τροφής και αυξημένες θνησιμότητες ιχθύων συγκριτικά με τα χαμηλότερα επίπεδα συμμετοχής του αλεύρου (10%) στο σιτηρέσιο (τροφή F4). Μεγαλύτερη ανάπτυξη, κατανάλωση τροφής και επιβίωση παρουσίασε το σιτηρέσιο ιχθυάλευρου (τροφή F1).
