Επιτομή:
Η ποιότητα του νερού έχει απασχολήσει πολλές φορές το χώρο της επιστημονικής κοινότητας τόσο σε ότι αφορά στην ανάπτυξη νέων τεχνικών απορρύπανσης, όσο και σε ότι αφορά στην ανάπτυξη νέων περιβαλλοντικά φιλικών υλικών. Στην επεξεργασία του νερού δοκιμάζονται συνεχώς νέες τεχνικές, έτσι ώστε να αντικαταστήσουν τις παλαιότερες, με σκοπό τη μικρότερη περιβαλλοντική και οικονομική επιβάρυνση καθώς και την ασφάλεια.
Στα πλαίσια της παρούσας πτυχιακής εργασίας αρχικά μελετήθηκε η χρήση οργανικών χημικών υδροπηκτωμάτων (organic hydrogels) τα οποία έχουν την ικανότητα να προσροφούν οργανικό ή ανόργανο φορτίο, με απώτερο στόχο την εφαρμογή τους στην απορρύπανση υδάτινων συστημάτων από πολυατομικά ιόντα, οργανικούς ρύπους και μικροβιακό φορτίο. Συνεπώς, παρατηρήθηκε και καταγράφηκε η μείωση του οργανικού φορτίου (αζωτούχες χρωστικές ενώσεις), καθώς και των ΝΟ3- και ΝΗ4+ ιόντων μετά από την εφαρμογή των υλικών αυτών σε πρότυπα διαλύματα των παραπάνω υπό μελέτη ρύπων.
Στη συνέχεια ορισμένα από τα μελετούμενα υλικά χρησιμοποιήθηκαν σε μελέτες απομάκρυνσης ρύπων από πραγματικά υδατικά απόβλητα (κυρίως από τον βιολογικό καθαρισμό Ναυπάκτου). Κατά τις μελέτες αυτές καταγράφηκε η μείωση του οργανικού και μικροβιακού φορτίου, καθώς και της συγκέντρωσης των νιτρικών, αμμωνιακών και φωσφορικών ιόντων.
Τέλος, μελετήθηκε η αποδέσμευση βιοστατικού υλικού που βρισκόταν εγκλωβισμένο σε πολυμερικές μήτρες. Το υλικό που χρησιμοποιήθηκε είναι πολυμερικό υλικό με αντιμικροβιακή δράση το οποίο έχει εγκλωβιστεί σε μήτρα αδρανούς πολυμερικού υλικού. Εξετάστηκε η ταχύτητα αποδέσμευσης του βιοστατικού πολυμερικού υλικού στο νερό σε σχέση με το χρόνο μέσω μετρήσεων Ολικού Οργανικού Άνθρακα (TOC) και Ολικού Αζώτου (ΤΝ).
Με βάση τα αποτελέσματα που λήφθηκαν από την παρούσα πτυχιακή εργασία, τα οργανικά πολυμερικά που μελετήθηκαν μπορούν να χρησιμοποιηθούν με επιτυχία ως προσροφητικά υλικά για την αποκατάσταση επιρρυπασμένων υδάτων και υγρών αποβλήτων.
