Επιτομή:
Ο σακχαρώδης διαβήτης αποτελεί μία νέα μάστιγα του σύγχρονου πολιτισμού. Σε παλαιότερες εποχές, με διαφορετικές συνθήκες ζωής, ο κόσμος δεν αντιμετώπιζε τέτοιου είδους χρόνιες καταστάσεις είτε λόγω καλύτερης διατροφής, είτε λόγω διαφορετικών συνηθειών ζωής γενικότερα, μέσα στις οποίες δεν συμπεριλαμβανόταν η καθιστική ζωή. Την τελευταία 20ετία, και με προβλέψεις έως το 2035 από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO) και από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Διαβήτη (IDF), η παγκόσμια επίπτωση αναμένεται σχεδόν να διπλασιαστεί από το 1.7 στο 3.3% του πληθυσμού με την κατάσταση να μοιάζει μη αναστρέψιμη. Σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση του Σ.Δ. φαίνεται να έχει το οικογενειακό ιστορικό του ασθενούς, έως και 4 γενιές πίσω, αφού αυτά τα άτομα δείχνουν αυξημένες πιθανότητες εμφάνισής του σε κάποια στιγμή της ζωής τους. Τα τελευταία χρόνια τα κράτη αρχίζουν να δείχνουν ότι κατανοούν την σοβαρότητα της κατάστασης και την σημασία της πρόληψης κυρίως για τον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 όπου αποτελεί περίπου το 85-90% όλων των περιπτώσεων σακχαρώδη διαβήτη. Ο ρόλος του επαγγελματία υγείας και κυρίως του νοσηλευτή οφείλει βεβαίως να είναι ενεργός, καθώς αυτός βρίσκεται κοντά στον άρρωστο και είναι σε θέση να κατανοήσει τα προβλήματα και τις ατομικές ανάγκες του. Αυτό προϋποθέτει μία βαθύτερη κατανόηση του προβλήματος, συνεχή διαδικασία προσωπικής έρευνας σχετικά με την ασθένεια, τις επιπτώσεις της στον οργανισμό, ώστε να είναι ο ίδιος στο μέγιστο επίπεδο προσφοράς προς τον ασθενή.
