Επιτομή:
Εισαγωγή: Το επάγγελμα των χειρουργών ιατρών συνδέεται ολοένα και περισσότερο με τα «ιατρικά» προβλήματα που παρουσιάζουν οι ίδιοι, πλέον, ως ασθενείς. Αλήθεια οι ιατροί μπορούν να γίνουν ασθενείς; Η απάντηση επί της παρούσας εργασίας, όπου και αναλύεται ποσοστιαία η επιβάρυνση των ιατρών με ειδίκευση στην χειρουργική στη μυοσκελετική και ψυχική τους υγεία, οφειλόμενη στην καθημερινότητα του επαγγέλματός τους.
Σκοπός: Η διερεύνηση των μυοσκελετικών επιβαρύνσεων και των επιπέδων άγχους των χειρουργών ιατρών που στελεχώνουν τα ελληνικά νοσοκομεία. Απώτερος στόχος η ενημέρωση, η πρόληψη και η μείωση των μακροπρόθεσμων επιπτώσεων στην υγεία τους.
Μέθοδος: Μοιράστηκαν 100 ερωτηματολόγια NMQ (The general Nordic for the Musculoskeletal symptoms Questionnaire) και STAI (State Trait Anxiety Inventory) σε χειρουργούς ιατρούς νοσοκομείων των δήμων Αττικής, Αχαΐας και Ρόδου κατά την χρονική περίοδο των μηνών Ιουνίου, Ιουλίου και Αυγούστου του έτους 2017. Οι συμμετέχοντες που συμπλήρωσαν το ερωτηματολόγιο ήταν 68 ιατροί ηλικίας 26-55 ετών (Μ.Ο.=41 ετών). Η στατιστική ανάλυση έγινε με τη χρήση του στατιστικού πακέτου S.P.S.S 17.0.
Αποτελέσματα: Το μεγαλύτερο ποσοστό των ιατρών αναφέρει την οσφυϊκή μοίρα (54,4%) ως την κύρια περιοχή ενόχλησης με δεύτερη περιοχή των ώμων (35,3%) και τρίτη αυτή της αυχενικής μοίρας (33,8%). Στη σύγκριση των αποτελεσμάτων μεταξύ γυναικών (n=16) και ανδρών (n=52), η οσφυϊκή περιοχή είναι η πρώτη περιοχή ενόχλησης και για τις γυναίκες (56,3%) και για τους άνδρες (53,8%). To μεγαλύτερο ποσοστό αναφέρει ως αιτία τις πολλές ώρες ορθοστασίας (77,8%) και 49 (73,1%) δηλώνει ότι πραγματοποιεί κάποια μορφή άσκησης. Μόλις 12 άτομα (17,6%) αναφέρουν ότι έχουν κάνει φυσικοθεραπεία για την αντιμετώπιση του προβλήματός τους. Η καταγραφή δε του παροδικού άγχους έδειξε ότι οι ερωτηθέντες είχαν μέτριο άγχος και ως μέση βαθμολογία 46,1 (SD:6,8).
Συμπεράσματα: Οι μυοσκελετικές διαταραχές συσχετίζονται με τις εργασιακές δραστηριότητες των χειρουργών ιατρών. Συμβαδίζουν τα ποσοστά διαταραχών με άλλες μελέτες άλλων χωρών. Θεωρείται αναγκαία η περαιτέρω έρευνα καθώς είναι σημαντικό να υπάρξει ένα μεγαλύτερο δείγμα ερωτηθέντων ενώ παρίσταται ανάγκη για ενημέρωση όσον αφορά στην εργονομική πρόληψη και φυσικοθεραπεία των χειρουργών ιατρών.
