Επιτομή:
Εισαγωγή: Η παρούσα πτυχιακή αποτελούταν από δυο μέρη. Το πρώτο μέρος της εργασίας περιλαμβάνει, βάση αρθρογραφίας και βιβλιογραφίας, αναφορές στο άθλημα της ενόργανης γυμναστικής από την προϊστορική εποχή έως και σήμερα, καθώς και τις κακώσεις και τραυματισμούς που συμβαίνουν στους αθλητικούς χώρους, συγκεκριμενοποιώντας τους τραυματισμούς που συμβαίνουν συχνότερα στην ενόργανη γυμναστική. Το δεύτερο μέρος της εργασίας αποτελείται από το ερευνητικό κομμάτι.
Σκοπός: Η διερεύνηση της παρουσίας τραυματισμών και κακώσεων στους αθλητές της ενόργανης γυμναστικής της εθνικής ελληνικής ομάδας και της περιοχής του σώματος στην οποία οι αθλητές είναι πιο επιρρεπείς στο να τραυματιστούν.
Μέθοδος: Η έρευνα πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, στο αθλητικό κέντρο νεότητας στον Άγιο Κοσμά. Το δείγμα αποτελούταν από 24 επαγγελματίες αθλητές της εθνικής ομάδας της ενόργανης γυμναστικής. Ως όργανο μέτρησης χρησιμοποιήθηκε το ερωτηματολόγιο “The general Nordic for the Musculoskeletal symptoms Questionnaire” μαζί με ένα γραπτό ερωτηματολόγιο 6 ερωτήσεων που αφορούσαν τα τραυματικά χαρακτηριστικά. Τα δεδομένα περάστηκαν και επεξεργάστηκαν στο πρόγραμμα SPSS.
Αποτελέσματα: Οι αθλητές που συμμετείχαν ήταν οι περισσότεροι άνδρες με ποσοστό 58,3%, ενώ οι γυναίκες ακολούθησαν με ποσοστό 41,7%. Η ανατομική περιοχή με τα περισσότερα ενοχλήματα αναφέρθηκε ο ώμος, με ποσοστό 66,6%, ακολουθώντας η ποδοκνημική με ποσοστό 54,2%. Αναλυτικότερα οι γυναίκες αθλήτριες παρουσίασαν ενοχλήματα περισσότερο στην ποδοκνημική με ποσοστό 50%, καθώς και στο γόνατο και την οσφυϊκή μοίρα με ποσοστά 40% αντιστοίχως. Αντίθετα οι άνδρες αθλητές εμφάνισαν αυξημένα ποσοστά ενοχλήσεων στα άνω άκρα, με τον καρπό να κυμαίνεται στο 85,7% και τον ώμο να περιορίζει εξολοκλήρου το δείγμα.
Συμπεράσματα: Η ενόργανη γυμναστική είναι ένα άθλημα υψηλού κινδύνου που περιλαμβάνει μια ποικιλία τραυματισμών. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, οι άνδρες τείνουν να τραυματίζονται σε διαφορετικές ανατομικές περιοχές από τις γυναίκες. Το ανδρικό δείγμα φάνηκε να είναι πιο ευπαθής σε τραυματισμούς του άνω άκρου, σε αντίθεση με το γυναικείο που παρουσίασε μεγαλύτερη επιρρέπεια στο κάτω άκρο.
