Επιτομή:
Τα φαινόμενα της παιδικής κακοποίησης τα τελευταία χρόνια γίνονται ολοένα και πιο συχνά. Από έρευνες που έχουν γίνει και από στοιχεία που έχουν δημοσιοποιηθεί από οργανισμούς που δραστηριοποιούνται στην προστασία των παιδιών, τα φαινόμενα όλων των ειδών της παιδικής κακοποίησης προϋπήρχαν, ωστόσο η ευαισθητοποίηση και όλες οι εκστρατείες ενημέρωσης και πρόληψης συντέλεσαν στο να έρχονται στην επιφάνεια ολοένα και περισσότερα περιστατικά.
Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί οργανισμοί μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα οι οποίοι έχουν ως βασική δραστηριότητά τους την προστασία των δικαιωμάτων των ανηλίκων, την αντιμετώπιση περιστατικών, την παροχή βοήθειας και την πρόληψη περιστατικών κακοποίησης ή παραμέλησης παιδιών. Ανάμεσα στους οργανισμούς αυτούς είναι το Χαμόγελο του Παιδιού, το Μαζί για το Παιδί, το ΕΛΙΖΑ κ.α. τα οποία έχουν ως κύριο σκοπό την αντιμετώπιση και την πρόληψη όλων των μορφών κακοποίησης, δηλαδή της σωματικής κακοποίησης, της συναισθηματικής – ψυχολογικής κακοποίησης, της παραμέλησης και της σεξουαλικής κακοποίησης.
Η παρούσα εργασία περιλαμβάνει τη διερεύνηση των στάσεων των εκπαιδευτικών απέναντι στα περιστατικά κακοποίησης ή παραμέλησης. Πιο συγκεκριμένα ερευνάται η ικανότητα των εκπαιδευτικών να αναγνωρίζουν περιστατικά κακοποίησης αλλά και η γενικότερη στάση τους απέναντι στην κακοποίηση. Στην έρευνά μας συμμετείχαν 34 εκπαιδευτικοί οι οποίοι εργάζονται σε σχολικές μονάδες του δημόσιου τομέα.
Τα ευρήματα της έρευνάς μας έδειξαν πως οι εκπαιδευτικοί θεωρούν πως έχουν ευθύνη σχετικά με τα περιστατικά κακοποίησης που εντοπίζονται στον εργασιακό τους χώρο. Επιπλέον, οι εκπαιδευτικοί φαίνεται πως δεν είναι κατάλληλα προετοιμασμένοι ώστε να αναγνωρίζουν τα περιστατικά κακοποίησης ή παραμέλησης των παιδιών και πως οι επιπτώσεις της κακοποίησης είναι ιδιαίτερα σημαντικές και για τον λόγο περιστατικά κακοποίησης ή παραμέλησης πρέπει να τιμωρούνται αυστηρά αλλά και να λαμβάνονται τα κατάλληλα μέτρα για την αντιμετώπισή τους.
