Προγραμματισμός και οργάνωση στα αρχαιολογικά μουσεία της ελληνικής περιφέρειας.Η περίπτωση του αρχαιολογικού μουσείου Μυτιλήνης

Abstract

Ζούμε σε μια εποχή που η πολιτισμική πληροφορία, οι εικόνες και το περιεχόμενο διατίθενται εύκολα, ξεπερνώντας τα γεωγραφικά σύνορα και τις φυσικές δομές. Ταυτόχρονα, οι πηγές εσόδων συρρικνώνονται. Πολλά μουσεία επανεξετάζουν την ταυτότητα και την αποστολή τους, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις αλλαγές στο περιβάλλον τους. Τοπικά μουσεία γίνονται διεθνή μέσω της χρήσης νέων τεχνολογιών. Ιστορικά μουσεία παρουσιάζουν σύγχρονα εκθέματα τέχνης ή φιλοξενούν τέχνες του θεάματος. Παραδοσιακά μουσεία διευρύνουν την παρουσία τους σε δημόσιους χώρους. Αυτές και πολλές άλλες αλλαγές οδηγούν τα μουσεία στην μεταβολή της εσωτερικής τους δομής με την προσθήκη νέων διεπιστημονικών θέσεων και ειδικοτήτων στο προσωπικό τους. Τα μουσεία σήμερα επαναπρογραμματίζονται και επανοργανώνονται: επανασχεδιάζουν την ταυτότητά τους και επανεξετάζουν τη σχέση τους με το κοινό, το μη-κοινό ή το προσδοκώμενο κοινό , πάντα με απώτερο στόχο να παραμείνουν επίκαιρα, προσιτά και ουσιώδη.