Επιτομή:
Ο πλανήτης αντιμετωπίζει πολλαπλές και σύνθετες προκλήσεις ως προς τη διαθεσιμότητα του νερού, που αναμένεται να ενταθούν στο μέλλον. Στις γεωργικές δραστηριότητες οφείλεται το 70% της απομάκρυνσης γλυκού νερού από τους ταμιευτήρες, ποσότητα που καταναλώνεται κυρίως για την άρδευση καλλιεργειών. Συνεπώς, η χρήση των υδάτινων πόρων στη γεωργία αποτελεί ένα ζήτημα ύψιστης σημασίας, τόσο για την αειφόρο ανάπτυξη των ανθρώπινων κοινωνιών όσο και για την προστασία του πλανήτη. Στην Ελλάδα, δε, η άρδευση κατέχει ηγετικό ρόλο στη γεωργία, και είναι γεγονός ότι η αύξηση της ζήτησης ύδατος άρδευσης τις τελευταίες δεκαετίες είναι πολύ υψηλότερη από ό,τι σε άλλους τομείς. Σε αυτό το πλαίσιο, η παρούσα εργασία έχει ως στόχο τη διερεύνηση του καθεστώτος χρήσης αρδευτικών υδάτων στην Ελλάδα όπως αποτυπώνεται στην εθνική νομοθεσία. Συγκεκριμένα, δίδεται έμφαση (α) στη σύνοψη της κατάστασης των αρδευτικών υδάτων στη χώρα σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία, και (β) στην παρουσίαση και ανάλυση των νομοθετημάτων που διέπουν την αδειοδότηση των υδροληψιών για αρδευτικούς σκοπούς, με έμφαση στα τελευταία 20 έτη. Επιπλέον, εξετάζονται ειδικά κομμάτια της νομοθεσίας, τα οποία περιλαμβάνουν τα αρδευτικά ύδατα, όπως είναι η περιβαλλοντική αδειοδότηση και η επαναχρησιμοποίηση επεξεργασμένων λυμάτων για αρδευτικούς σκοπούς.
