Επιτομή:
Εισαγωγή: Ο παιδιατρικός πληθυσμός κινδυνεύει από ανεπαρκή διαχείριση του πόνου, με παράγοντες που σχετίζονται με την ηλικία και επηρεάζουν τη διαχείριση του πόνου στα παιδιά. Αυτή η μελέτη παρουσιάζει την πολυπλοκότητα της μέτρησης του παιδιατρικού πόνου. Επίσης, τους παράγοντες που επηρεάζουν το επώδυνο ερέθισμα στα παιδιά, την φαρμακευτική και μη φαρμακευτική αντιμετώπιση. Σκοπός: Διερεύνηση της βιβλιογραφίας αναφορικά με τον οξύ και χρόνιο πόνο, την διαχείριση του πόνου από τους επαγγελματίες υγείας. Αναφορά στις πιο γνωστές έγκυρες κλίμακες αξιολόγησης του πόνου για νεογνά, βρέφη, παιδιά και εφήβους και υπογράμμιση της σημασία της συμμετοχής της οικογένειας στον μετεγχειρητικό πόνο του παιδιού τους. Ανασκόπηση βιβλιογραφίας: Η ανασκόπηση της βιβλιογραφίας πραγματοποιήθηκε από το διαδίκτυο και την έντυπη ελληνική και ξενόγλωσση βιβλιογραφία. Οι λέξεις – κλειδιά που χρησιμοποιήθηκαν ήταν: πόνος στα παιδιά, νεογνικός πόνος, εκτίμηση πόνου, διαχείριση πόνου, μη φαρμακευτική / φαρμακευτική διαχείριση πόνου στα παιδιά, κλίμακες πόνου στα παιδιά. Συμπεράσματα: Ο βασικός στόχος στη διαχείριση του πόνου στα παιδιά είναι η σωστή αξιολόγηση με τις διάφορες αξιόπιστες μεθόδους. Τα αναλγητικά πρέπει να χρησιμοποιούνται σε αποτελεσματικές δόσεις και δεν πρέπει να περιορίζονται μόνο στις ιατρικές θεραπείες. Οι επαγγελματίες υγείας θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι η θεραπεία του πόνου και η πρόληψη είναι σημαντική ακόμα και όταν τα παιδιά είναι πολύ μικρά ή γνωστικά δεν μπορούν να αναφέρουν την έκταση και τη σοβαρότητα του πόνου τους. Το καλά εκπαιδευμένο και ενημερωμένο νοσηλευτικό προσωπικό μπορεί να διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο στην αξιολόγηση και στην κλινική πορεία του παιδιού πριν, κατά τη διάρκεια της θεραπείας και μετά τη διαδικασία. Με τον τρόπο αυτό το νοσηλευτικό προσωπικό δεν διευκολύνει μόνο, αλλά συμβάλλει στον προγραμματισμό της νοσηλευτικής φροντίδας των παιδιών κατά τη διάρκεια της νοσηλείας.
