Επιτομή:
Η χρήση του ηχητικού -μουσικού ρυθμού σαν θεραπευτική προσέγγιση διερευνάται και εφαρμόζεται εδώ και περίπου 20 χρόνια ως προς την θεραπευτική του επίδραση σε διάφορες νευρολογικές παθήσεις, αφού με την εξέλιξη των απεικονιστικών μεθόδων επιβεβαιώθηκε η επίδραση του σε διάφορα νευρωνικά κυκλώματα του εγκεφάλου.
Στην συγκεκριμένη ανασκόπηση μελετήθηκε η επίδραση του στη νόσο Πάρκινσον, στα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια, στην εγκεφαλική παράλυση, την χορεία Huntigton και την νόσο Alzheimer. Η πρώτη μέθοδος που εφαρμόστηκε και η περισσότερο χρησιμοποιούμενη είναι η «Rhythmic auditory Stimulation –RAS» (Ρυθμική ακουστική ενεργοποίηση) που σαν ρυθμικό στοιχείο χρησιμοποίησε κυρίως μετρονόμο. Στη συνέχεια εμπλουτίστηκε με μελωδικά και οπτικά στοιχεία από διάφορους ερευνητές προκειμένου να αποκτήσει μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Μία άλλη μέθοδος που εφαρμόστηκε με επιτυχία ήταν η «Ronnie Gardiner Rhythm and Music method (RGRM™)» που συνδυάζει ρυθμικά φωνητικά και οπτικά στοιχεία. Οι ρυθμικές θεραπείες χρησιμοποιήθηκαν με πολύ καλά αποτελέσματα σε συνδυασμό με άλλες μεθόδους νευρομυϊκής διευκόλυνσης, θεραπευτικής ιππασίας κλπ.
Κύρια εφαρμογή είχαν στην αποκατάσταση της βάδισης στην οποία παρατηρήθηκε βελτίωση ως προς την ταχύτητα το μήκος και τη συχνότητα διασκελισμού. Λιγότερες ήταν οι μελέτες που αφορούσαν στα άνω άκρα. Οι παθήσεις με την μεγαλύτερη βελτίωση ήταν η νόσος Πάρκινσον και τα Αγγειακά Εγκεφαλικά Επεισόδια και σε αυτές πραγματοποιήθηκαν οι περισσότερες μελέτες. Στις περιπτώσεις Εγκεφαλικής Παράλυσης τα θετικά αποτελέσματα ήταν συνάρτηση με την αισθητική και κινητική ανάπτυξη του ασθενούς η οποία επέτρεπε την διεξαγωγή της μελέτης. Λιγότερες μελέτες και αμφιλεγόμενα αποτελέσματα παρουσιάστηκαν στην νόσο Alzheimer και στην χορεία Huntigton.
