Επιτομή:
Εισαγωγή: Οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις χαρακτηρίζονται ως μία ασύμμετρη απειλή στο χώρο της δημόσιας υγείας οδηγώντας τελικά στην αύξηση των δεικτών θνησιμότητας παγκοσμίως. Επιπλέον επιφέρουν μεγάλο κόστος τόσο σε κοινωνικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο καθώς οι επιπλοκές που παρουσιάζονται διαταράσσουν την αποθεραπεία των ασθενών. Οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις γενικότερα διακρίνονται σε ουρολοιμώξεις, λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος, λοιμώξεις χειρουργικής τομής και λοιμώξεις αίματος. Μάλιστα το πρόβλημα αυτό εντείνεται όλο και περισσότερο μιας και η χρήση αντιμικροβιακών ουσιών δε μπορεί πλέον να δώσει λύση. Οι μικροοργανισμοί αναπτύσσοντας εξαιρετικούς μηχανισμούς άμυνας εμφανίζουν πολυανθεκτικότητα καθιστώντας έτσι αναποτελεσματική τη λειτουργία των αντιβιοτικών. Ταυτόχρονα η αύξηση του αριθμού των ανοσοκατασταλμένων ασθενών κάνουν επιτακτικότερη την ανάγκη πρόληψης και αντιμετώπισης των ενδοσοκομειακών λοιμώξεων.
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας πτυχιακής εργασίας είναι να μελετηθούν και να αναπτυχθούν οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις και να αναλυθεί ο ρόλος του νοσηλευτή στην πρόληψη και την αντιμετώπιση τους.
Συμπεράσματα: Ο νοσηλευτής παίζει πρωταρχικό ρόλο στην πρόληψη των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων και στην αντιμετώπισή τους.
