Η επίδραση της εφαρμογής ενός προγράμματος φ/θ με ή χωρίς συνδυασμό του με κατ’ οίκον εφαρμογή ασκήσεων στην λειτουργική ικανότητα και στην ποιότητα ζωής σε ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα γόνατος

Abstract

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η οστεοαρθρίτιδα γόνατος είναι μια συχνή πάθηση που προσβάλει ανθρώπους κυρίως τρίτης ηλικίας, αθλητές αλλά και νεότερους ανθρώπους. Η φυσικοθεραπεία σε συνδυασμό με την άσκηση επιφέρουν σημαντικά ευεργετικά αποτελέσματα σε ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα γόνατος μειώνοντας τα επίπεδα πόνου και βελτιώνοντας την λειτουργικότητα της άρθρωσης και την γενική ποιότητα ζωής. ΣΚΟΠΟΣ: Η έρευνα που διεξήχθη έχει σκοπό να εξετάσει τις επιδράσεις ενός φυσικοθεραπευτικού προγράμματος σε συνδυασμό με κατ οίκον άσκηση σε σχέση με ένα φυσικοθεραπευτικό πρόγραμμα χωρίς κατ΄οίκον άσκηση σε ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα γόνατος. ΜΕΘΟΔΟΣ: Το δείγμα που μελετήθηκε αποτελείται από 20 άτομα με οστεοαρθρίτιδα γόνατος χωρισμένα σε δύο ομάδες των 10 ατόμων. Οι παρεμβάσεις που μελετήθηκαν ήταν η επίδραση ενός φυσικοθεραπευτικού προγράμματος σε συνδυασμό με συμπληρωματική κατ’οίκον άσκηση σε σχέση με ένα φυσικοθεραπευτικό πρόγραμμα χωρίς κατ’οίκον άσκηση. Η αξιολόγηση πραγματοποιήθηκε με τα ερωτηματολόγια Koos, Beck Bdi, SF12, καθώς και με τις λειτουργικές δοκιμασίες (5mCT, 4x10mFPWT, 30sCST, TUG, 12SCT, Romberg test, Romberg με κλειστά μάτια). Πραγματοποιήθηκε t-test τόσο για τις πρωτογενείς τιμές των μετρούμενων παραμέτρων όσο και για τις τιμές Δ (διαφοροποίηση τελικής-αρχικής τιμής παραμέτρου). ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Όσον αφορά τη βελτίωση της λειτουργικής ικανότητας, βρέθηκε στατιστική σημαντική διαφορά εντός των ομάδων πριν και μετά την παρέμβαση με p<0.05 και για τις δύο ομάδες σε όλες τις λειτουργικές δοκιμασίες αξιολόγησης (5mCT, 12sCT, TUG, 30sCST) εκτός από την δοκιμασία 4x10mFPWT. Για τη σύγκριση της τιμής Δ μεταξύ των ομάδων βρέθηκε στατιστική σημαντική διαφορά μόνο στη λειτουργική δοκιμασία 5mCT με την ομάδα ΚΦ να πετυχαίνει καλύτερη απόδοση. Όσον αφορά την ισορροπιστική ικανότητα δεν βρέθηκε στατιστική σημαντική διαφορά ούτε εντός των ομάδων πριν και μετά την παρέμβαση ούτε στη σύγκριση της τιμής Δ. Όσον αφορά τα ερωτηματολόγια αξιολόγησης για τη σύγκριση εντός των ομάδων πριν και μετά την παρέμβαση, βρέθηκε στατιστική σημαντική διαφορά και για τις δύο ομάδες με p<0.05 για την ομάδα ΚΦ στα ερωτηματολόγια SF-12Physhic, KOOS (ενότητα πόνου), KOOS (ενότητα ποιότητας ζωής), KOOS (ενότητα συμπτωμάτων) και KOOS (ενότητα αθλητικών δραστηριοτήτων), και για την ομάδα ΚΦ+ΑΣ στα ερωτηματολόγια SF-12physhic, SF-12mental, και KOOS (ενότητα ποιότητας ζωής). Όσον αφορά τη σύγκριση της τιμής Δ, βρέθηκε στατιστική σημαντική διαφορά με p<0.05 στα ερωτηματολόγια SF-12mental, Beck Bdi, και KOOS (ενότητα λειτουργικότητα καθημερινών δραστηριοτήτων) με την ομάδα ΚΦ+ΑΣ να πετυχαίνει καλύτερα αποτελέσματα σε σχέση με την ομάδα ΚΦ και στα τρία ερωτηματολόγια. Σε όλη την μελέτη βρέθηκε στατιστική σημαντική διαφορά όσον αφορά τη σύγκριση μεταξύ των ομάδων πριν την παρέμβαση και μετά την παρέμβαση, με p<0.05 μόνο στα ερωτηματολόγια KOOS, KOOS (ενότητα λειτουργικότητα καθημερινών δραστηριοτήτων), και KOOS (ενότητα αθλητικών δραστηριοτήτων). Συμπερασματικά στην παρούσα έρευνα διαπιστώθηκε αρχικά η αποτελεσματικότητα ενός προγράμματος άσκησης σε συνδυασμό με άλλα φυσικά μέσα στην θεραπεία της ΟΑ γόνατος. Όσον αφορά το σκοπό της παρούσας μελέτης ο οποίος ήταν να διερευνήσει την επίδραση ενός φυσικοθεραπευτικού προγράμματος σε συνδυασμό με ή χωρίς συμπληρωματική άσκηση στο σπίτι φάνηκε ότι και οι δύο παρεμβάσεις ήταν αποτελεσματικές με στατιστική σημαντική διαφορά στην βελτίωση της λειτουργικότητας και της φυσικής και ψυχικής υγείας των ατόμων με ΟΑ γόνατος. Επιπλέον για την παρέμβαση ΚΦ παρατηρήθηκε σημαντική μείωση του πόνου και των συμπτωμάτων ενώ για την ομάδα ΚΦ+ΑΣ παρατηρήθηκε σημαντική βελτίωση στο ψυχομετρικό προφίλ και στην λειτουργικότητα στις καθημερινές δραστηριότητες των ατόμων. Σύμφωνα με το σύνολο των αποτελεσμάτων της σύγκρισης της τιμής Δ μεταξύ των παρεμβάσεων φαίνεται ότι η παρέμβαση ΚΦ+ΑΣ είναι αποτελεσματικότερη σε σχέση με την παρέμβαση ΚΦ στην βελτίωση της λειτουργικότητας και στην βελτίωση του ψυχομετρικού προφίλ των ατόμων με ΟΑ γόνατος. Για μια ολοκληρωμένη τεκμηρίωση της επίδρασης ενός θεραπευτικού προγράμματος μέ ή χωρίς συμπληρωματική άσκηση στο σπίτι είναι σημαντικό να διεξαχθούν και άλλες μελέτες με μεγαλύτερο και πιο ομοιογενές δείγμα.