Η επίδραση της τμηματικής εμβύθισης σε κρύο νερό στην ισορροπιστική ικανότητα και στην βραχυπρόθεσμη απόδοση σε άτομα με ή χωρίς ιστορικό συνδεσμικού τραυματισμού στην ποδοκνημική άρθρωση

Abstract

Εισαγωγή: Ο συνδεσμικός τραυματισμός της ποδοκνημικής άρθρωσης, κοινώς διάστρεμμα, αποτελεί μία από τις συχνότερες κακώσεις του μυοσκελετικού συστήματος κυρίως σε άτομα με έντονη αθλητική δραστηριότητα. Η συνδεσμική κάκωση μπορεί να προκαλέσει χρόνια αστάθεια της ποδοκνημικής άρθρωσης και κατ’ επέκταση ελλείμματα τόσο στην ισορροπιστική ικανότητα όσο και στην βραχυπρόθεσμη απόδοση. Σκοπός: H έρευνα που διεξήχθη έχει σκοπό επιδράσεις της τμηματικής εμβύθισης σε κρύο νερό στην ισορροπιστική ικανότητα και στην βραχυπρόθεσμη απόδοση σε άτομα με/η χωρίς ιστορικό συνδεσμικού τραυματισμού στην ποδοκνημική άρθρωση. Μέθοδος: Το δείγμα αποτέλεσαν 35 άτομα (12 γυναίκες και 23 άνδρες ). Το δείγμα χωρίστηκε σε 3 ομάδες. Συγκεκριμένα η πρώτη ομάδα αποτελούνταν από 12 άτομα που είχαν υποστεί κάκωση της ποδοκνημικής άρθρωσης και στα δυο άκρα, η δεύτερη ομάδα αποτελείται από 11 άτομα που είχαν υποστεί κάκωση στο ένα άκρο και τέλος την τρίτη ομάδα αποτέλεσαν 12 άτομα χωρίς ιστορικό συνδεσμικής κάκωσης. Και οι 3 ομάδες πραγματοποίησαν τις ίδιες κλινικές δοκιμασίες αξιολόγησης και τις ίδιες συνθήκες παρέμβασης. Πριν τις κλινικές δοκιμασίες πραγματοποιήθηκε λήψη των σωματομετρικών στοιχείων για κάθε εξεταζόμενο (ύψος, βάρος, δείκτης μάζας σώματος και περίμετρος γαστροκνημίας). Επιπλέον μετρήθηκε η θερμοκρασία του δέρματος με ειδικό θερμόμετρο σε 3 διαφορετικά σημεία. Η στατική ισορροπία αξιολογήθηκε μέσω μονοποδικών/διποδικών στηρίξεων εντός και εκτός δυναμοδαπέδου (Force Platform) τόσο με ανοιχτά όσο και κλειστά μάτια. Η βραχυπρόθεσμη απόδοση αξιολογήθηκε μέσω 5 μονοποδικών αλμάτων σε πλατφόρμα αντίδρασης εδάφους (Chronojump). Μετέπειτα ακολούθησε η παρέμβαση εμβύθισης σε παγωμένο νερό θερμοκρασίας 10±2°C για 15 λεπτά. Τέλος, έγινε επαναξιολόγηση του κάθε δοκιμαζόμενου με επανάληψη των προ-εμβύθισης διαδικασιών. Η ανάλυση των δεδομένων πραγματοποιήθηκε μέσω T-Test τόσο εντός των ομάδων όσο και ανάμεσα στις ομάδες για τις κύριες παραμέτρους. Αποτελέσματα: Ύστερα από στατιστική ανάλυση βρέθηκε ότι στο σύνολο των δοκιμαζόμενων η παρέμβαση της εμβύθισης σε κρύο νερό επέδρασε θετικά στην μετατόπιση του ποδιού στήριξης κατά την μονοποδική ισορροπία στο δυναμοδάπεδο. Συγκεκριμένα μετά την σύγκριση των κατηγοριών μεταξύ των ομάδων του τραυματισμένου άκρου των μονοποδικων ατόμων σε σχέση με το επικρατές άκρο ως προς την πάθηση για τους διποδικούς βρέθηκε στατιστικός σημαντική διαφορά (p= 0,0365) στην ταχύτητα μετατόπισης του κέντρου πίεσης στον εγκάρσιο άξονα Χ και (p= 0,0355) στην τυπική απόκλιση της ταχύτητας μετατόπισης στον εγκάρσιο άξονα Χ. Περισσότερο επηρεάστηκε το επικρατές άκρο. Κατά την διποδική στήριξη στο δυναμοδάπεδο μετά την σύγκριση των κατηγοριών μεταξύ των ομάδων των μονοποδικών ατόμων και των υγιών ατόμων βρέθηκε στατιστικός σημαντική διαφορά (p=0,0157) στο κέντρο πίεσης στον προσθιοπίσθιο άξονα Υ, (p=0,00314) στην συνολική απόσταση μετατόπισης του κέντρου πίεσης , (p=0,00335) στην τυπική απόκλιση της συνολικής απόστασης μετατόπισης του κέντρου πίεσης, (p=0,0488) στην τυπική απόκλιση ταχύτητας στον εγκάρσιο άξονα Χ και τέλος (p=0,0144) στην τυπική απόκλιση συνολικής απόστασης μετατόπισης του κέντρου πίεσης. Περισσότερο επηρεάστηκαν οι μονοποδικοί. Όσο αφορά την μονοποδική στήριξη εκτός δυναμοδαπέδου μετά την σύγκριση των κατηγοριών μεταξύ τους βρέθηκε ότι στην ομάδα των υγιών ατόμων για το επιδέξιο άκρο μειώθηκε κατά 9,25 sec μετά την διαδικασία της εμβύθισης με (p=0,00067) και για την ομάδα τω διποδικών ατόμων το επικρατές άκρο μειώθηκε 10,59 sec μετά την εμβύθιση με (p=0,000457). Τέλος μετά την σύγκριση των κατηγοριών μεταξύ των ομάδων όσο αφορά στην μείωση της βραχυπρόθεσμης απόδοσης παρουσιάστηκε σε όλες τις ομάδες στατιστικά σημαντική διαφοροποίηση. Συγκεκριμένα στην ομάδα με τα μονοποδικά διαστρέμματα το τραυματισμένο άκρο παρουσίασε μείωση 0,801 cm μετά την εμβύθιση με (p=0,0041). Έπειτα στην ομάδα των υγιών ατόμων το επιδέξιο άκρο παρουσίασε μείωση 1,951 cm μετά την εμβύθιση με (p=0,00769). Τέλος στην ομάδα των διποδικών ατόμων το επικρατές άκρο παρουσίασε μείωση 1,193 cm μετά την εμβύθιση με (p=0,000106). Συμπεράσματα: Συμπεραίνοντας λοιπόν η επίδραση της εμβύθισης σε κρύο νερό στην ισορροπιστική ικανότητα και στην βραχυπρόθεσμη απόδοση ήταν καθοριστική σε όλους τους δοκιμαζόμενους ανεξαρτήτου ομάδας προκαλώντας μείωση σε όλες τις παραμέτρους για όλες τις ομάδες.