Επιτομή:
Εισαγωγή: Κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες παρατηρείται σε διεθνή επίπεδο διεύρυνση και αναβάθμιση του νοσηλευτικού επαγγέλματος εισάγοντας στο καθηκοντολόγιο τη μη ιατρική συνταγογράφηση.
Σκοπός: Να μελετηθούν οι απόψεις των ελλήνων πολιτών σχετικά με τη νοσηλευτική συνταγογράφηση σε περίπτωση που εφαρμόζονταν και στην Ελλάδα.
Υλικό-μέθοδος: Ως εργαλείο συλλογής δεδομένων χρησιμοποιήθηκε ένα δομημένο ερωτηματολόγιο του οποίου ελέγχθηκε η αξιοπιστία κι εγκυρότητα. Προτιμήθηκε να χρησιμοποιηθεί η κλίμακα Linkert (Συμφωνώ απόλυτα-Διαφωνώ απόλυτα) ως επιλογή απαντήσεων. Παράλληλα το είδος της δειγματοληψίας ήταν ευκολίας λόγω περιορισμένου χρόνου και έλλειψης οικονομικών πόρων. Επιπλέον, συλλέχθηκαν 200 ερωτηματολόγια από πολίτες των νομών Αιτ/νιας κι Αχαΐας. Τέλος τα αποτελέσματα της έρευνας αναλύθηκαν με τη χρήση του στατιστικού προγράμματος Spss 20.0.
Αποτελέσματα: Η πλειοψηφία του δείγματος είχε θετική στάση στο να συνταγογραφούν οι νοσηλευτές φάρμακα/διαγνωστικές εξετάσεις κατόπιν συνεργασίας και αναδιαμόρφωσης με τους γιατρούς. Επίσης, οι συμμετέχοντες υποστήριξαν πως με τη νοσηλευτική συνταγογράφηση θα υπάρξει πληθώρα από πλεονεκτήματα που θα ευνοούν τους χρήστες υπηρεσιών υγείας και το σύστημα υγείας. Ωστόσο, παρατηρείται δισταγμός κι έλλειψη εμπιστοσύνης στην πρόταση να συνταγογραφούν οι νοσηλευτές οποιοδήποτε φάρμακο θεωρούν κατάλληλο κι ανεξαρτήτος ιατρικής επίβλεψης.
Συμπέρασμα: Σε περίπτωση που εφαρμόζονταν η καινοτομία της νοσηλευτικής συνταγογράφησης στην Ελλάδα, οι πολίτες θα ήταν περισσότεροι δεκτικοί στη συμπληρωματική μη ιατρική συνταγογράφηση λόγω της νοοτροπίας πως η συνταγογράφηση των φαρμάκων αποτελεί παραδοσιακή αρμοδιότητα των γιατρών . Τέλος, σύμφωνα με αυτούς η νοσηλευτική συνταγογράφηση θα προσφέρει περισσότερα οφέλη και βελτιώσεις στο τρόπο λειτουργίας του Ε.Σ.Υ.
