Επιτομή:
Η οσφυαλγία συνιστά ένα πολύ διαδεδομένο και δαπανηρό πρόβλημα υγείας σε ολόκληρο τον κόσμο. Περιστασιακά αποδεικνύεται μια σοβαρή παθολογία, που αποτελεί κύρια αιτία πόνου και αναπηρίας συνοδευόμενη από υψηλό κοινωνικοοικονομικό κόστος. Οι τρέχουσες κατευθυντήριες γραμμές συνιστούν μη φαρμακολογική και μη επεμβατική διαχείριση, συμπεριλαμβανομένης της συμβουλευτικής των ασθενών για αύξηση της φυσικής δραστηριότητας. Η φυσικοθεραπευτική της διαχείριση πρέπει να προηγείται και να υποκαθιστά αν είναι δυνατόν τις φαρμακολογικές θεραπείες. Παρά τον μεγάλο αριθμό μελετών για τις μεθόδους διαχείρισης της οσφυαλγίας, δεν έχει ακόμη καθοριστεί αποτελεσματική στρατηγική εφαρμογής. Η ηλεκτροθεραπεία εξακολουθεί να παραμένει ως η πλέον συχνότερα χρησιμοποιούμενη θεραπεία στην κλινική πρακτική, ωστόσο η αποτελεσματικότητά της εξακολουθεί να είναι αμφισβητήσιμη.
ΣΚΟΠΟΣ:
Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να θέσει υπό επιστημονικά τεκμηριωμένη σύγκριση τρεις κοινές ηλεκτροφυσιοθεραπευτικές μεθόδους διαχείρισης και αντιμετώπισης των συμπτωμάτων της οσφυαλγίας: τον θεραπευτικό υπέρηχο, το laser και την θεραπεία Tecar. Δεδομένου ότι η διαθέσιμη βιβλιογραφία στερείται ολοκληρωμένης και μεγάλης κλίμακας κλινικών μελετών και συγκριτικών μελετών για την αποτελεσματικότητα μεταξύ φυσικών μεθόδων ηλεκτροθεραπείας και δεν υπάρχει κάποια συστηματική ανασκόπηση σύγκρισης μελετών σχετικών με τις ηλεκτροθεραπευτικές μεθόδους διαχείρισης της οσφυαλγίας, η παρούσα βιβλιογραφική/αρθρογραφική ανασκόπηση δύναται να θέσει υπό σύγκριση τις παραπάνω μεθόδους και να εξάγει τα σχετικά συμπεράσματα.
ΜΕΘΟΔΟΣ:
Για τις ανάγκες της παρούσας συγγραφής θα αναζητηθούν δημοσιευμένα άρθρα της τελευταίας δεκαετίας γραμμένα και δημοσιευμένα στην Ελληνική και την Αγγλική γλώσσα στις ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων Pubmed, GoogleScholar, Researchgate, Elsevier, Cochranelibrary και Openarchives.gr, συνδυάζοντας λέξεις-κλειδιά των κεντρικών αξόνων του ζητήματος: πόνος («lowbackpain» ή «LBP» ή «lumbago»), αποτελεσματικότητα («effectiveness»), θεραπευτικός υπέρηχος («therapeutical ultrasound» ή «US»), «laser» και «Tecar therapy». Επιπλέον, θα ανασκοπηθούν βιβλία της τελευταίας εικοσαετίας γραμμένα στην Ελληνική και Αγγλική γλώσσα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:
Τα αποτελέσματα που προέκυψαν από την παρούσα βιβλιογραφική/αρθρογραφική ανασκόπηση φάνηκαν και για τους τρεις τύπους ηλεκτροθεραπείας εξαιρετικά αντικρουόμενα. Η ποιοτική σύγκρισή τους κατέστη δύσκολη, καθώς οι περισσότερες μελέτες χαρακτηρίζονταν από μεθοδολογική ανομοιογένεια. Όπως φαίνεται, ο θεραπευτικός υπέρηχος, η θεραπεία με laser χαμηλής ισχύος αλλά και η θεραπεία μέσω διαθερμίας Tecar φαίνονται υπό προϋποθέσεις αποτελεσματικές στην αντιμετώπιση του άλγους, ωστόσο η αποτελεσματικότητά τους στην οσφυαλγία δεν έχει ακόμη τεκμηριωθεί με σοβαρά αποδεικτικά στοιχεία. Οι μελλοντικές μελέτες ενδεχομένως να πρέπει να εστιάσουν στην αξιολόγηση συνδυαστικών προγραμμάτων φυσικοθεραπευτικής αποκατάστασης που σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες κατευθυντήριες γραμμές πρέπει να περιλαμβάνουν οπωσδήποτε προσαρμοσμένα κατά περίπτωση ασκησιακά προγράμματα. Δεδομένου ότι το πρωταρχικό μέλημα των θεραπευτών που διαχειρίζονται άτομα που πάσχουν από οσφυαλγία είναι η μείωση της έντασης του πόνου και η επανανάκτηση της λειτουργικότητας, σε κάθε περίπτωση υποστηρίζουμε οτι η φυσιοθεραπευτική προσέγγιση παραμένει θεραπεία πρώτης γραμμής και πρέπει να είναι χρησιμοποιείται τακτικά.
