Επιτομή:
Υπολογίζεται ότι οι περισσότεροι άνθρωποι στη ζωή τους αντιμετωπίζουν κάποια στιγμή κάποιο πρόβλημα σίτισης ή/και κατάποσης, καθώς και ένα 10% των ανθρώπων αυτών περνούν το υπόλοιπο της ζωής τους με αυτά τα προβλήματα. Η διαταραχή σίτισης στα παιδιά ορίζεται ως η ανικανότητα ενός παιδιού να προσλάβει την επιθυμητή ποσότητα θερμίδων, για την φυσιολογική του ανάπτυξη (Michael E. Groher, 2007) . Τα τελευταία 20 χρόνια έχει παρατηρηθεί μεγάλη αύξηση των διαταραχών κατάποσης σε παιδιά, όπου το 25% των παιδιών παρουσιάζουν διαταραχές στη σίτιση , ενώ το 80% είναι παιδιά με αναπτυξιακή καθυστέρηση (Michael E. Groher, 2007). Τα παιδιά που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού συχνά παρουσιάζουν μια ποικιλία διαταραχών σίτισης. Μπορεί να παρουσιάζουν επιλεκτικότητα ως προς την λήψη τροφής, το διαιτολόγιο τους να αποτελείται κυρίως από αμυλούχα τρόφιμα, μπορεί να εμφανίζουν γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και χρόνια δυσκοιλιότητα, καθώς και τυποποιημένη συμπεριφορά και άρνηση πραγματοποίησης αλλαγών κατά τη διάρκεια των γευμάτων τους (Michael E. Groher, 2007).
Σκοπός : σκοπός της παρούσας έρευνας είναι η σύγκριση παιδιών 5-10 ετών, τυπικής ανάπτυξης και παιδιών με Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές με την χρήση του BPFAS (Behavioral Pediatrics Feeding Assessment Scale), για την ανίχνευση διαταραχών σίτισης.
Μέθοδος: Για τις ανάγκες αυτής της έρευνας επιλέχθηκε ένα δείγμα αποτελούμενο από 12 παιδιά τυπικής ανάπτυξης και 12 παιδιά με Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές. Η ηλικιακή ομάδα των παιδιών είναι 5- 13 ετών. Οι φροντιστές/ γονείς των παιδιών αρχικά συμπλήρωσαν ένα έντυπο συναίνεσης το οποίο τους δόθηκε για την συμμετοχή τους στην παρούσα έρευνα , καθώς και για την πρόσβαση των ερευνητών στον ιατρικό φάκελο του κάθε παιδιού. Στη συνέχεια, δόθηκε στους γονείς η Κλίμακα Αξιολόγησης της Συμπεριφοράς των Παιδιών κατά τη Σίτιση BPFAS.
Αποτελέσματα: Από την ανάλυση των αποτελεσμάτων των ερωτηματολογίων, όσον αφορά τα παιδιά με ΔΑΔ, 3 παιδιά από τα 12 έχουν συχνότητα
3
διαταραχών σίτισης υψηλότερη από 85, ενώ τα 9 παιδιά από τα 12 φαίνεται να μην παρουσιάζουν συμπτώματα διαταραχής σίτισης. Αντιστοίχως, παρατηρείται ότι στην κατηγορία παιδιών τυπικής ανάπτυξης, 4 παιδιά από τα 12 (Β2, Β4, Β6, Β12), φαίνεται να έχουν κάποια διαταραχή σίτισης. Τα παιδιά της Τυπικής ανάπτυξης αυτά παρουσίασαν διαταραχής ομιλίας, ο μεγάλο διάστημα θηλασμού, μεγάλο διάστημα χρήσης μπιμπερού, ύπαρξη Διαβήτη, και καθυστέρηση στα ορόσημα της κινητικής ανάπτυξης.
Συμπεράσματα: Τα συμπεράσματα της παρούσας μελέτης είναι ότι για τα άτομα με ΔΑΔ το BPFAS ανίχνευσε 3/12 παιδιά με πιθανή διαταραχή σίτισης και 5/12 γονείς- φροντιστές των παιδιών αυτών, αναγνωρίζουν ή ανιχνεύουν κάποιο πρόβλημα ως προς τη σίτιση του παιδιού τους. Τα αποτελέσματα που αφορούν την γνώμη των γονιών- φροντιστών, ίσως να επηρεάζονται από τις προσδοκίες ή/και πεποιθήσεις τους, ως προς την ορθή σίτιση του παιδιού του.
