Επιτομή:
Οι αναπληρωτές καθηγητές του ελληνικού συστήματος εκπαίδευσης
αποδεδειγμένα ζουν σε καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας, «κυνηγώντας»
τα μόρια διορισμού για επιλογή, μη γνωρίζοντας αν θα έχουν την επόμενη
χρονιά εργασία, που θα κληθούν να υπηρετήσουν όπου καλούνται
συνήθως τελευταία στιγμή ακυρώνοντας κάθε προσπάθεια
προγραμματισμού. Η παρατεταμένη έκθεση σε έντονες συνθήκες στρες
έχει συνδεθεί στο παρελθόν τόσο με την χαμηλή ικανοποίηση από το
επάγγελμα αλλά και με εκδήλωση συναισθηματικής κατάρρευσης όπως
είναι η επαγγελματική εξουθένωση.
Σκοπός της παρούσης εργασίας ήταν η μελέτη πιθανών συσχετίσεων
μεταξύ εργασιακής ανασφάλειας, επαγγελματικής ικανοποίησης και
πιθανότητας εκδήλωσης παραγόντων επαγγελματικής εξουθένωσης
καθηγητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του νομού Αιτωλοκαρνανίας. Για
την μέτρηση της εργασιακής αβεβαιότητας χρησιμοποιήθηκε η κλίμακα
των Elst et al (2014) και για την επαγγελματική εξουθένωση των Maslach
& Jackson, (1981). Μελετήθηκαν οι απόψεις 114 εκπαιδευτικών και
βρέθηκε ισχυρή αρνητική συσχέτιση της εργασιακής ανασφάλειας με την
ικανοποίηση και ασθενής θετική συσχέτιση με την πιθανότητα εκδήλωσης
του παράγοντα της αποπροσωποίησης της επαγγελματικής εξουθένωσης.
Οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί επομένως, αισθάνονται μεγαλύτερη
εργασιακή ανασφάλεια η οποία συμβάλει στο να λαμβάνουν μικρότερη
ικανοποίηση από το επάγγελμά τους και αυξάνει την πιθανότητα
αποστασιοποίησης από αυτό
