Επιτομή:
Εισαγωγή: Ο σχολικός εκφοβισμός ή αλλιώς bullying είναι ένα φαινόμενο όπου τα τελευταία χρόνια λαμβάνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Βάση ερευνών που είχαν διεξαχθεί παγκοσμίως, ένα στα τρία παιδιά πέφτει θύμα εκφοβισμού. Ως θύμα, ορίζουμε το άτομο που καθίστανται ανίκανο να προστατεύσει τον εαυτό του και λαμβάνει επαναλαμβανόμενη επίθεση λεκτικού, σωματικού ή κοινωνικού τύπου.
Σκοπός: Η διερεύνηση των αιτιών, των επιπτώσεων του σχολικού εκφοβισμού καθώς και η σημασία του κοινοτικού ή αλλιώς σχολικού νοσηλευτή στην πρόληψη και αντιμετώπισή του.
Μεθοδολογία: Πραγματοποιήθηκε αναζήτηση βιβλιογραφικών άρθρων και ερευνητικών μελετών στην Αγγλική και Ελληνική γλώσσα.
Αποτελέσματα: Για να αντιμετωπιστεί πλήρως το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού δεν πρέπει να στρέφουμε τη βοήθεια μας μόνο στο θύμα αλλά και στο θύτη και στους παρατηρητές καθώς και να αναζητήσουμε τη βαθύτερη αιτία των συμπεριφορών αυτών σε κάθε περίπτωση. Η συμβολή της σχολικής κοινότητας και του οικογενειακού περιβάλλοντος θεωρείται ύψιστης σημασίας για την αποφυγή της δημιουργίας κάθε είδους εκφοβισμού. Ακόμη, αξίζει να αναφερθούν και τα επίπεδα πρόληψης που διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην διεκπεραίωση του φαινομένου. Η πρωτοβάθμια πρόληψη περιλαμβάνει την εκπαίδευση της ίδιας της κοινότητας για την παρεμπόδιση ανάρμοστων συμπεριφορών. Η δευτεροβάθμια στηρίζεται σε περιστατικά σχολικού εκφοβισμού έχοντας ως στόχο τη λήξη τους. Έπειτα, η τριτοβάθμια πρόληψη χρησιμοποιείται όταν τα άλλα δύο στάδια έχουν αποτύχει πλήρως και το πρόβλημα έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις.
Συμπεράσματα: Ο σχολικός εκφοβισμός αποτελεί ένα πολυσύνθετο πρόβλημα που για την ολική και ορθή εξάλειψή του απαιτεί τη συνεργασία πολλών μελών και φορέων όπως η οικογένεια, το σχολείο, ειδικοί σύλλογοι καθώς και τη σφαιρική εκπαίδευσή τους πάνω σε αυτό το φαινόμενο.
