Επιτομή:
Εισαγωγή: Η άνοια αποτελεί μια χρόνια ασθένεια με κύριο χαρακτηριστικό της την έκπτωση των γνωστικών λειτουργιών (Kring et all, 2010). Η συνηθέστερη μορφή άνοιας είναι η Νόσος Alzheimer. Οι φροντιστές επιβαρύνονται σε πολλά επίπεδα αναγκάζοντας τους να κάνουν αλλαγές στη ζωή τους προκειμένου να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες του ασθενή.
Σκοπός: Η παρούσα πτυχιακή εργασία έχει ως σκοπό μέσα από την έρευνα να καταγράψει το βαθμό επιβάρυνσης των φροντιστών ασθενών με άνοια το διάστημα της πανδημίας Covid-19 μέσα από κάποια βασικά χαρακτηριστικά της φροντίδας, τα συναισθήματα καθώς και τις συνέπειες που μπορεί να φέρει η φροντίδα στο φροντιστή.
Υλικό-μέθοδος: H έρευνα πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2021 σε ένα δείγμα 45 φροντιστών ασθενών με άνοια. Για τη συλλογή του δείγματος χρησιμοποιήθηκαν ερωτηματολόγια, τα οποία αποτελούνταν ερωτήσεις σχετικά με τα κοινωνικό-δημογραφικά χαρακτηριστικά των φροντιστών, την υγεία των ατόμων με άνοια, ερωτήσεις για το διάστημα της πανδημίας και τέλος παραθέσαμε τη κλίμακα επιβάρυνσής του Zarit.
Αποτελέσματα: Το 66,7% του δείγματος φροντιστών με άνοια ήταν γυναίκες. Το μεγαλύτερο μέρος αποτελούνταν από άτομα με μέσο όρο ηλικίας 60 έτη. Η πλειοψηφία του δείγματος των φροντιστών ήταν οικογενειακοί φροντιστές και το μεγαλύτερο ποσοστό 71,1% ήταν έγγαμοι. Οι ασθενείς αποτελούνταν από μέσο όρο ηλικίας 76,97 ετών. Το 53,3% βρίσκονταν σε μέτριο στάδιο άνοιας, ενώ οι γυναίκες φάνηκε να είναι σε πιο προχωρημένο στάδιο. Τέλος, το 48,9% των ασθενών παρουσίαζε συννοσηρότητα της άνοιας με άλλα νοσήματα.
Η πανδημία επηρέασε τους φροντιστές σε πολλούς τομείς δραστηριοποίησης τους. Η επιβάρυνση που παρουσίασε το δείγμα χαρακτηρίζεται από μέτρια έως σοβαρή με τις γυναίκες να εμφανίζουν υψηλότερες τιμές επιβάρυνσης. Επίσης, άλλοι σημαντικοί παράγοντες που καθορίζουν το βαθμό επιβάρυνσης είναι η οικογενειακή κατάσταση, ο βαθμός συγγένειας και το στάδιο της άνοιας του ασθενή.
Συμπέρασμα: Το διάστημα της πανδημίας το έργο των φροντιστών έγινε ακόμα πιο δύσκολο γεγονός που ανέδειξε την αναγκαιότητα του κράτους να στηρίξει τους φροντιστές αυτούς μέσα από υπηρεσίες και προγράμματα.
