Επιτομή:
Το Σύνδρομο Down είναι η πιο συνηθισμένη χρωμοσωμική ανωμαλία μεταξύ των νεογνών που γεννιούνται ζωντανά. Εμφανίζεται σε περίπου 1 στα 700 ζώντα νεογνά και προκαλεί ποικίλου βαθμού διανοητική καθυστέρηση, μαθησιακές διαταραχές, ιδιαίτερα εμφανισιακά χαρακτηριστικά και εκδηλώσεις από διάφορα όργανα.
Σκοπός: της παρούσας εργασίας ήταν η διερεύνηση των ιδιαιτεροτήτων, των αναγκών αλλά και των προοπτικών κοινωνικής ένταξης των ατόμων με Σύνδρομο Down.
Μεθοδολογία: H μεθοδολογία περιελάμβανε συλλογή πληροφοριών σχετικά με το θέμα από επιστημονικά άρθρα της τελευταίας δεκαετίας στη βάση δεδομένων Pubmed, NIH.
Αποτελέσματα: Από την ανασκόπηση της βιβλιογραφίας προέκυψε ότι το σύνδρομο Down ή τρισωμία 21 προκαλείται από περίσσεια γενετικού υλικού στο χρωμόσωμα 21 που δημιουργεί τρεις εκδοχές αυτού του χρωμοσώματος αντί για τις φυσιολογικές δύο. Τα βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα αυτής της ανωμαλίας είναι σωματική και νοητική υστέρηση που κυμαίνεται από ελαφριά ως βαριά. Η σωστή και συστηματική εκπαίδευση των παιδιών αυτών διαδραματίζει σημαντικό ρόλο για την ανάπτυξη και τη μετέπειτα πορεία τους ως ανεξάρτητοι ενήλικες. H ιατρική επιστήμη προχωρά με γρήγορους ρυθμούς και το προσδόκιμο ζωής των παιδιών με σύνδρομο Down ολοένα και αυξάνεται. Το 1983 η μέση διάρκεια ζωής ενός ατόμου με σύνδρομο Down ήταν μόλις 25 ετών. Ακριβώς 14 χρόνια μετά, το 1997, ο μέσος όρος ζωής σχεδόν διπλασιάστηκε σε 49 χρόνια.
