Επιτομή:
Η τηλεπρακτική αποτελεί ένα μοντέλο παροχής υπηρεσιών στο χώρο της λογοθεραπείας εδώ και αρκετά χρόνια παγκοσμίως, παρατηρώντας την ραγδαία αύξηση της χρήσης της τον τελευταίο ενάμιση περίπου χρόνο και στην χώρα μας.
Οι λόγοι που επιλέχθηκε το συγκεκριμένο θέμα για αυτή τη πτυχιακή εργασία ήταν για να μελετήσει και να συγκρίνει την αποτελεσματικότητα που μπορεί να έχει η τηλεπρακτική στη λογοθεραπεία διαγνωστικά και θεραπευτικά σε σχέση με την δια ζώσης, σε διαταραχές παιδιών σχολικής και προσχολικής ηλικίας. Τέλος, να διερευνήσει τις απόψεις για την πιθανή χρήση της ως ένα μελλοντικό μοντέλο παροχής υπηρεσιών.
Ξεκίνησε σαν ένα πρώτο ερευνητικό ερώτημα με αφορμή τις τελευταίες υγειονομικές συνθήκες που κυριάρχησαν στη χώρα μας αλλά και παγκόσμια λόγω της πανδημίας που δημιούργησε ο ιός SARS-CoV-2.
Πραγματοποιήθηκε μια εκτενής βιβλιογραφική μελέτη σε άρθρα και έρευνες από τις πιο πρόσφατες αλλά και παλαιότερες πηγές που βρήκαμε στην παγκόσμια βιβλιογραφία.
Θέλοντας όμως να προσεγγίσουμε με μια πιο εκ των έσω ματιά το ζήτημα της τηλεπρακτικής, δημιουργήσαμε ένα ερωτηματολόγιο σχεδιασμένο και δομημένο πάνω στα βασικά ερευνητικά ερωτήματα της πτυχιακής εργασίας.
Το ερωτηματολόγιο στάλθηκε σε ένα μεγάλο ποσοστό Ελλήνων λογοθεραπευτών από διάφορες πόλεις και νησιά της Ελλάδος, από τα τέλη του Ιουλίου μέχρι και τις αρχές του Σεπτεμβρίου. Το δείγμα που καταφέραμε να συγκεντρώσουμε ήταν 40 άτομα. Σύμφωνα λοιπόν με τα αποτελέσματα που προέκυψαν από τις απαντήσεις των συμμετεχόντων οδηγηθήκαμε στα εξής συμπεράσματα:
Τα αποτελέσματα της έρευνας μας όσον αφορά το πρώτο ερευνητικό ερώτημα ανέδειξαν την αποτελεσματικότητα της τηλεπρακτικής αρκετά μειωμένη σε σύγκριση με την δια ζώσης, γεγονός το οποίο έρχεται σε μεγάλη αντίθεση με τα πορίσματα των βιβλιογραφικών μελετών που υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει στατιστικώς σημαντική διαφορά στους δύο τρόπους παράδοσης λογοθεραπείας σε ένα μεγάλο φάσμα λογοπαθολογιών.
Τα συμπεράσματα για το δεύτερο ερευνητικό μας ερώτημα όσον αφορά τους παράγοντες που επηρεάζουν τις λογοθεραπευτικές πράξεις μέσω τηλεπρακτικής, συγκλίνουν αλλά και αντιτίθενται με ένα ποσοστό των πορισμάτων από τις μελέτες της βιβλιογραφίας που διερευνήθηκε.
Κλείνοντας με το τελευταίο ερευνητικό ερώτημα που προέκυψε, βλέπουμε μια σημαντική ασυμφωνία των πορισμάτων. Οι απόψεις των Ελλήνων λογοθεραπευτών φαίνεται να συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι δεν προτείνουν την τηλεπρακτική ως ένα νέο μελλοντικό μοντέλο παροχής υπηρεσιών στον τομέα της λογοθεραπείας παρά μόνο σε ειδικές συνθήκες όπου είναι δύσκολη ή αδύνατη η φυσική παρουσία. Εν αντιθέσει, η πλειοψηφία των πορισμάτων των μελετών της παγκόσμιας βιβλιογραφίας συστήνουν την τηλεπρακτική ως ένα νέο μοντέλο, έγκυρο, αξιόπιστο και αποτελεσματικό για τον κλάδο της επιστήμης μας με συστάσεις βέβαια και για περαιτέρω έρευνα.
Λέξεις - κλειδιά: τηλεπρακτική και δια ζώσης θεραπεία, αποτελεσματικότητα τηλεπρακτικής, μοντέλο υπηρεσιών, σχολική/προσχολική ηλικία, αξιολόγηση και θεραπεία
