Επιτομή:
Αφορμή της παρούσας εργασίας αποτελεί η παρατήρηση της ελλιπής εκπαιδευτικής και προ – επαγγελματικής κατάρτισης που παρέχεται στα άτομα με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ). Γίνεται εύκολα αντιληπτό τόσο μέσα από την ανάγνωση ερευνών όσο και μέσα από την παρατήρηση της σχολικής πραγματικότητας, πως ο αριθμός των εφήβων με αυτισμό που φοιτά στις ανώτερες εκπαιδευτικές βαθμίδες μειώνεται σημαντικά. Παράλληλα, στη χώρα μας, αντιλαμβανόμαστε πως δεν προωθείται ιδιαίτερα η δευτεροβάθμια εκπαίδευση των εφήβων με αυτισμό, ούτε και πιθανές εργασιακές θέσεις που να ανταποκρίνονται σε αυτούς.
Ποιοι είναι οι πιθανοί τρόποι εφαρμογής της σχολικής και προ – επαγγελματικής εκπαίδευσης των εφήβων με αυτισμό; Ποια χαρακτηριστικά αποτελούν τα «δυνατά τους σημεία» και ποιες οι δυσκολίες τους στα επαγγελματικά περιβάλλοντα; Ποια επαγγέλματα ενδείκνυνται για την επαγγελματική απασχόληση ενηλίκων με αυτισμό και ποια όχι; Αυτά δεν είναι τα μόνα ερωτήματα που απαντώνται στην παρούσα εργασία. Επιπρόσθετο και κύριο ερώτημα της παρούσας εργασίας μέσω της έρευνας που πραγματοποιήθηκε, αφορά τις γνώσεις των εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της χώρας μας, σχετικά με τη φύση, τη συμπτωματολογία, την προ – επαγγελματική εκπαίδευση των ατόμων με ΔΑΦ. Ακόμη, μέσω της έρευνας συλλέγονται στοιχεία για τα άτομα με αυτισμό δια των προσωπικών εμπειριών όσων εκπαιδευτικών έχουν συνεργαστεί με μαθητές του αυτιστικού φάσματος.
Η έρευνα διατελέστηκε μέσα από τη χορήγηση ερωτηματολογίου σε ηλεκτρονική μορφή, συνδυάζοντας ποσοτική και ποιοτική συλλογή κι ανάλυση δεδομένων. Συμμετείχαν σε αυτή εκπαιδευτικοί γενικής και ειδικής αγωγής που εργάζονται στην Ελλάδα, απαρτίζοντας τις δύο διαφορετικές ομάδες ελέγχου της έρευνας. Κατόπιν ξεχωριστής ανάλυσης των αποτελεσμάτων που συλλέχθηκαν από κάθε ομάδα, ακολούθησε η μεταξύ των δύο ομάδων σύγκριση αποτελεσμάτων. Εν κατακλείδι, μέσα από τη σύγκριση των δεδομένων αναδείχθηκαν διαφορές ανάμεσα στο επίπεδο των γνώσεων των δύο ομάδων της έρευνας. Από τη μία μεριά λοιπόν, παρουσιάστηκε πως οι εκπαιδευτικοί των ειδικών σχολείων είναι περισσότερο καταρτισμένοι γύρω από τη ΔΑΦ – όπως άλλωστε αναμενόταν λόγω της εξειδίκευσής τους στην ειδική αγωγή – ενώ, οι εκπαιδευτικοί των γενικών σχολείων έδειξαν αρκετά ικανοποιητικές γνώσεις σχετικά με τον αυτισμό.
