Επιτομή:
Η τουριστική βιομηχανία είναι μια εκτεταμένη αγορά: περιλαμβάνει μια ευρύτερη ποικιλία προϊόντων και υπηρεσιών από οποιαδήποτε άλλη βιομηχανία (Edgell, 1990). Στο σημερινό ανταγωνιστικό περιβάλλον, ο τουρισμός έχει εξελιχθεί σε δυναμικό οικονομικό πεδίο, που απαιτεί τον συνδυασμό υψηλής ποιότητας παροχής υπηρεσιών σε πελάτες με αυξημένη παραγωγικότητα εργασίας (Littlejohn and Watson, 2004). Αυτός ο συνδυασμός δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς προσωπικό υψηλής εκπαίδευσης. Η τουριστική εκπαίδευση έχει επομένως ζωτικό ρόλο να παίξει σε σχέση με τη βελτίωση της ποιότητας των υπηρεσιών, καθώς η ποιότητα εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από τις δεξιότητες και τις ικανότητες των εργαζομένων (Littlejohn and Watson, 2004).
Έτσι, προκειμένου οι επιχειρήσεις και οι οργανισμοί που σχετίζονται με τον τουρισμό να βελτιώσουν τις υπηρεσίες τους παροχή και ανάπτυξη νέων προϊόντων και υπηρεσιών που θα βελτιώσουν την εισροή του τουρισμού στη χώρα, πρέπει να στελεχωθούν από καλά εκπαιδευμένο προσωπικό (Baum, 1994). Η τουριστική εκπαίδευση και κατάρτιση στην Ελλάδα, όπως και στις περισσότερες άλλες χώρες, παρέχεται από έναν αριθμό κρατών και φορείς του ιδιωτικού τομέα σε επίπεδο δευτεροβάθμιας, μεταδευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Τις τελευταίες δεκαετίες, ο αριθμός των φοιτητών που σπουδάζουν στο εξωτερικό έχει αυξηθεί σε ολόκληρο τον κόσμο, με σημαντικά αποτελέσματα για τα πανεπιστήμια και τις χώρες υποδοχής, καθώς και για τους ίδιους τους φοιτητές. Σύμφωνα με την UNESCO, ένας διεθνώς μετακινούμενος φοιτητής είναι ένα άτομο «που έχει περάσει φυσικά ένα διεθνές σύνορο μεταξύ δύο χωρών για να συμμετάσχει σε εκπαιδευτικές δραστηριότητες σε μια χώρα προορισμού, όπου η χώρα προορισμού είναι διαφορετική από τη χώρα καταγωγής του» (Richards, 2011).
